geestgefluister – monique methorst
Het huist in onuitgepakte dozen
een vlucht die me nooit bevrijd
ik zeul beestachtigheid mee
als gezelschap in slapeloze nachten
valt tijd te verwaarlozen
dwalend in het bos van een schilderij
over liefde… moet ik dat lezen
zoals drift op mijn lijf geschreven staat
brandend achter elke lach
is het niet te vangen in woorden
verdwijnt het soms met mij
als de werkelijkheid mij schaduwt
het is de stilte van mijn vaders hart
als ik luister naar zijn rake klappen
kruip ik bij de hond op schoot
in de tijdgeest waarmee ik fluister
lig ik met de hele wereld overhoop
grijs als de muis die mijn eten deelt
en mijn hart staat in het rood
zwijgzaam zal het niet uit zichzelf spreken
eenzaamheid is de rauwheid van stilte
waarin je als kind je geest hoorde breken.
Ik vind het een mooi, naar binnen gekeerd gedicht, dat pas bij herlezing echt zijn lading afgeeft, met als ‘hoogtepunt’ de laatste zin.
Ik vind het niets… Ja, een boel gejammer!
Een prachtig en krachtig gedicht! Ik ben onder de indruk en ontroerd, echt! Wie zo kan schrijven mag zich met recht een dichter(es) noemen.
Prachtige complimenten,geeft me moed om door te gaan. Het is soms moeilijk, die twee uitersten te lezen.
Holtman: eenzaamheid is dan ook niet iets om vrolijk van te worden, zeker ivm verleden. Maar gelukkig schrijf ik niet alleen maar op deze manier.
Ik heb nimmer beweerd dat eenzaamheid iets is om vrolijk van te worden! En gelukkig heb ik als lezer ook niets, maar dan ook helemaal niets te maken met uw verleden. Nu helaas wel met uw taalgevoel: ‘eenzaamheid is de rauwheid van stilte’?
Mooischrijverij, pathetiek, maar er staat niets!
Jan Holtman.
Aan Jan Holtman: is “eenzaamheid is de rauwheid van stilte” een voorbeeld van pathetiek en mooischrijverij?
Het is jouw goed recht dat te vinden, want het lezen van gedichten is nu eenmaal een zaak van perceptie. Maar ik denk er anders over. Stilte kan men op zeer uiteenlopende manieren beleven en in het gebruikte beeld krijgt ze een specifieke, pijnlijke lading. Daarom vind ik het een sterk beeld.
Ach, kijk nou uit! Het lezen van gedichten is volgens Tijsterblom een zaak van perceptie…
Wat mij betreft, maar dan wel van goede en slechte perceptie!
Jan Holtman
Tegen zulke krachtige argumenten kan ik niet op, meneer Holtman!
U wint, exit Tijsterblom.
Weet je wat pas echt pijnlijk is? Dat jij je zo druk maakt om één enkel gedicht wat ik instuur. Meneer de superschrijver.
ik zou liever de eerste 13 regels zichzelf zien schrappen
dan heb je met
“als ik luister naar zijn rake klappen” een interessante eerste regel
en krijgt die -hond op schoot- meteen ook een duidelijk beeldende plaats
en ik zou overwegen “rauwheid” en “eenzaamheid” om te wisselen
-rauwheid is de eenzaamheid van stilte-
lijkt, kijkt en voelt op zijn minst poëtischer
dat is wel belangrijk in dit vak, dat het poëzie is
Kijk, daar heb ik iets aan; gezonde kritiek. Ik schrijf nog niet zo lang gedichten, heb moeite met strofes. De zinnen komen bijna vanzelf maar de volgorde enz. Ik ga eens kijken wat ik er mee kan Ruud.
@ Jan Holtman,
De toon van een gedicht is heel belangrijk,
zo ook van een reactie.
Ruud Poppelaars begrijpt dat.
Zelf heb ik het graag gelezen.
Dag Monique.Ik denk dat het gedicht sterker wordt indien je hier en daar wat aanloopregels schrapt. Ben het wel met Jan eens wat betreft de rauwheid van stilte. Stilte is een woord waar >rauwstilte< van vaders hart. Ben je gelijk een keer stilte kwijt.
Wat de laatste regel betreft: je schrijft in de ik-vorm dus waarom niet: waarin ik als kind mijn geest hoorde breken?
Hee, er is een stukje tekst weggevallen uit mijn reactie.
Dit moest er staan: Stilte is een woord waar >rauwstilte< van vaders hart.
Nou redactie, mijn reacties worden ingekrompen. Misschien door het gebruik van tekentjes dus zal ik het nu zonder die tekens proberen.
Driemaal is scheepsrecht:
Stilte is een woord waar “rauw” niet bij past volgens mij. Hier zou ik een ander woord voor kiezen. Ook zou ik het woord “stilte” van vaders hart veranderen in een harder woord.
Misschien heeft Hanny gelijk met haar opmerking over de laatste zin. Ik zou het echt niet weten. Voor mij als lezer betekent die wisseling van perspectief in elk geval wel iets. Ik krijg daardoor het beeld van iemand die mij met afgewende blik iets vertelt en mij dan tot slot in de ogen kijkt, mij rechtstreeks met zichzelf confronteert.
Het woord rauw past juist wel, ik maak onderscheid in stiltes. Maar dat is iets persoonlijks, lastig uit te leggen. Ik ben al bezig het gedicht aan te passen, zal het binnenkort insturen, het duurt even vanwege de feestdagen.
Wil iedereen bedanken met de reacties, ik moet nog zoveel leren maar dat maakt het juist leuk. Allemaal een prettige jaarwisseling!
Dag Monique Methorst, Ik lees dat dit je eerste gedicht is dat je hier hebt ingezonden.
Het viel mij op!
Zelf kom ik hier ook zomaar eens even kijken, hier en daar wat gedichten gelezen en wat reacties, weet jij wel zeker dat je hier door wil gaan?
Ik heb wat stukken gelezen van J.Holtman (die hier bij jou ook wat reacties heeft geschreven) maar meer nog de reacties die over en weer gaan bij die gedichten, een wespennest lijkt mij nog zacht uitgedrukt….
Het is jou keus,
maar van mij een welgemeend advies let op, kijk eens rond hier!
Schrijven moet wel leuk zijn!
J.Heijne
Redactie, ik heb net een reactie geplaatst en begrijp dat u dat niet gaat plaatsten, is inderdaad geen reclame voor de site,
maar als willekeurige lezer kom ik dit tegen, en ik moet zeggen:
komt niet goed over.
Die reacties tussen mede schrijvers, gaat heel vel en ver verdiend geen schoonheidsprijs maar komt wel in beeld.
Geeft geen goede indruk van het geheel, er zal misschien ook veel anders te lezen zijn, is best mogelijk maar ik kwam dit tegen.
Ik hoop dat U hier uw voordeel mee kunt doen, en van een niet actieve schrijver/lezer, bij U een hint heeft gekregen.
Goed raad hoeft NIET duur te zijn.
Schrijvers die onder de gedichten van J.Holtman een reactie hebben geschreven en van J.Holtman zelf hebben weinig respect
voor elkaar, U mag dit schrijven gerust naar hen over brengen.
Ik groet U vriendelijk,
J.Heijne
Sorry typfout eerste zin, plaatsen
en verdient geen…
niet goed opgelet,
Ja oudjaar hé
Vriendelijke Groet
J.Heijne.