Resultaten voor het trefwoord wereld

pijnboomgrens – august tholen

Vandaag, vrienden, zingen
we ons naar de vergetelheid.

We reizen tot boven
de pijnboomgrens
en zetten ons neer onder het
licht van een oeroude ster

waar de wereld eindelijk weer
tot rust komt en terugzinkt in
haar natuurlijke, geheiligde
staat van onverschilligheid.

Waar al haar ontroeringen weer
tot alledaags ongemak worden,

haar kalkstenen tranen niet
langer tot museaal marmer
worden samengedrukt,

haar meanderende beken
worden rechtgetrokken

en haar hysterische snik-
blauwe luchten in kalmer
tinten gepuzzelstukt.

Want eeuwig vallen
de regens in Frankrijk,

warrelt de geur van
versgebakken brood
er door leigrijze straten,

krijsen de everzwijnen
in de bossen om manna,

bedrijven stelletjes
de liefde in portieken,

schilderen krankzinnige
schilders blad voor blad
de vurige vingers van de
esdoorns op de hellingen,

 

 

 

 
speelt iemand Satie op
een Normandisch strand.

 

 
En eeuwig tuimel ik,
handenwringend,
in een vrije val
naar moeder aarde,
 
als Icarus,
 
als een oeroude ster
 
zingend,
 
zingend.

gewetensbezwaren – pallas van huizen

Het lot kent mij beter dan ikzelf,
ze lijkt zo anders opeens
zo gesloten
het is nimmer mijn keuze geweest
haar te verlaten
maar dwingen mag ik ook niet
er zullen meerderen volgen
deze oorlog is niet zomaar voorbij
als het zwaard dat ik echt niet wil dragen
het geld met 1 oog wat ik maar niet wil najagen
overal de angst, de grens, het debacle
laat de wereld draaien
geef elkaar een hand
we vragen bij jezelf te raden te gaan
is de grond van jou

of ben ik van dit land?

weer worsten – delphine lecompte

‘Weerhaken in worsten’ is de kop, de regionale krantenkop
We zitten in de lege lobby van een hotel in Gieten
Ik sta op en zeg tegen de oude kruisboogschutter:
‘In een wereld vol hondenhaters wil ik niet zwanger zijn…’
Maar ik wil het wel, rond zijn, zelfs in deze wereld.

Ik ken deze wereld nog niet lang genoeg
Ik heb nog maar 32 schele beiaardiers, 59 necrofiele tegelzetters
86 pseudo-boeddhistische lamaverzorgers
En 101 anesthesiologen met hoogtevrees ontmoet
Nee, ik wil ze niet opnieuw tegenkomen.

Ze zouden me opnieuw sarren met hun onbesneden fallussen,
Ze zouden me opnieuw onderwerpen aan hun knullige origamicollecties,
Ze zouden vooral hun geld en hun porseleinen reigers terugeisen
Maar het geld is op en de porseleinen reigers staan nu op de schouwen
Van vurige Bulgaarse mijnwerkersvrouwen, ze staan daar goed, ze worden afgestoft.

Ik verlaat de lobby en keer terug naar onze hotelkamer
De oude kruisboogschutter blijft zitten, hij wil begrijpen hoe het komt
Dat chantage, vadermoord en hondenhaat hier zo origineel uit de hoek komen
In de hotelkamer raadpleeg ik Marcus
Hij komt niet origineel uit de hoek, toch herlees ik zijn evangelie volledig.

‘Waar was je al die tijd?’ vraagt de oude kruisboogschutter
Wanneer ik eindelijk opnieuw verschijn
‘Zat je weer in de douchecel? Jezelf vol te proppen
Met gestolen pindakaaskuipjes en geschooide stroopwafels??’
‘Ik was het evangelie volgens de guitige Marcus aan het herlezen!’

De oude kruisboogschutter gelooft mij
Hij haat het wanneer ik de waarheid spreek
Hij verafschuwt het wanneer mijn waarheid met Marcus te maken heeft
We verlaten het hotel om chantage of vadermoord in het echt te zien
We verlaten het hotel om ongekunstelde honden te belonen met vegetarische satés.

dwaas – jacob van schaijk

een zilvermeeuw kroont
de berg tot keizerrijk
waarvan de heerser neerziet
op het dal, de leegte,
een wereld zonder mensen
 
een kakkerlak kraakt
onder zijn voeten,
geluid dat almacht claimt,
beschikking over leven
en dood van een creatuur
 
hij waant zich,
een seconde slechts.
meer dan mens een halve god,
tot schrik hem overmant
om eigen euveldaad

is dit gebeuren opzet
of is het ongeval,
nodeloos door onoplettendheid,
maar vergeeflijk
gezien de nietigheid?

hij verdrinkt bijna
in zijn gedroomde roes,
tot wie de berg kroonde
hem wakker krijst:
dwaas, dwaas, onnozele dwaas

[31-006][2005] – pastuiven

oculus IV

ja
ook jij
en ik wist het

toen schoof
het oog over mijn pinnakel
naar beneden
de wereld sluitend
plattend
terug naar de tijd
dat mensen ervan af vielen

behalve ik
hoogboven
een stilte
donkerder dan zwart

en de laatste korrel?
zelfs niet die

wat kost een ei nou eigenlijk echt? – pallas van huizen

Als je er echt diep over na gaat denken, over geld, dan word ik er een beetje gek van, maar bij deze toch een poging.­

In welk temperatuurgebied kan een kip lokaal een eetbaar onbevrucht ei leggen? Hoeveel schone ruimte, schone grond, schone lucht, schoon water en schoon voer heeft een kip nodig om daadwerkelijk een eetbaar onbevrucht ei te leggen? Zodat iemand het eetbare onbevruchte ei direct lokaal op kan eten? (Dus, aangenomen dat het ei niet gewogen, verpakt, verhandeld en vervoerd hoeft te worden.­)

Wat kost een ei nou eigenlijk echt?

Als je nog preciezer gaat kijken dan is dat ook afhankelijk van de beschikbaarheid en samenstelling van het voer en het aantal kippen in de totale lokale kippenpopulatie.­

Wat ik eigenlijk wil doen, is de prijs van een ideaal ei vastleggen en vandaar uit een nieuwe standaard maken, alles herwaarderen, zodat de dingen overal ongeveer hetzelfde gaan kosten en dat we daardoor ook overal ongeveer dezelfde sociale voorzieningen krijgen zoals wij die bijvoorbeeld in Nederland hebben.­ Een ei heb ik ook gekozen, omdat dat over de hele wereld verkrijgbaar is en gegeten wordt, meer nog dan brood en rijst, waar ook meer werk door de mens zelf aan zit, en omdat het een relatief gangbaar en goedkoop product is.­ Toch kleeft er aan een ei toch ook een nadeel dat het op de Noordpool veel duurder eieren eten is dan in Nederland, aangezien kippen niet in die extreme kou kunnen overleven.­

Desalniettemin, met de definitie van het ideale ei kan er een grote stap gemaakt worden in de economische gelijkheid en vooruitgang van het welzijn van de samenleving als geheel, we kunnen opnieuw eerlijk gaan handelen, iedereen krijgt en betaalt wat het echt kost vanaf de nieuwe eierenstandaard, en iedereen krijgt er overal eerlijke voorzieningen voor terug.­

In Nederland zeggen we wel eens tijd is geld, en Einstein die zei: Tijd is relatief.­ Dan moet geld dat ook zijn, met andere woorden, na de hervaluering hoeft de wereld niet te veranderen, het is alleen de ratio waarmee we elkaar betalen, die veranderd, en daarmee hoop ik op een wereld waar het allemaal wat verstandiger en eerlijker verdeeld is onder elkaar.

een schone wereld is een vrije wereld – pallas van huizen

In het belang van de wereld, niet van Nederland of Utopia:

“Een schone wereld, die ons welzijn beschermt is een veilige wereld waarin we ons ook daadwerkelijk vrij kunnen voelen.­“

Of zie het nog anders, de natuur houdt ons in leven, de mens is afhankelijk van de natuur, de natuur niet van de mens, de natuur is onze motor, een vervuilde motor gaat eerder stuk en veroorzaakt eerder ongelukken dan een schone motor, met andere woorden vuile natuur is niet veilig, daarin kan je jezelf niet vrij voelen.­

Toch is het ieder zijn of haar eigen keuze om in de drek te gaan leven en is het zolang anderen niet in hun hygiëne en vrijheid aangetast worden geen probleem, maar mocht de vervuiling van een individu op langere of kortere termijn een gevaar voor hem of haar zelf worden dan is de overheid verplicht in te grijpen ten behoeven van het individu zelf.­

Met andere woorden:

“Leven in vervuiling mag toch, mits het op termijn geen gevaar wordt.­”

En die mits-regel, daar zal meestal niet aan voldaan kunnen worden, wat dat betreft zullen er een heleboel mensen, bedrijven en instellingen over de hele wereld andere mensen nodig hebben om hen te helpen weer in een schoon milieu te leven, maar dat wordt dus met de regel:

“De veiligheid van ons welzijn, onze hygiëne moet door alle nationale overheden gegarandeerd zijn.­”

Een taak van de overheid.­

Een schone wereld =­ een veilige wereld =­ een vrije wereld.­

In die volgorde.

paaz – nicole de korte

Niet weten wat is gebeurd
Niet weten waar ik ben
Mijn geheugen gescheurd
Helaas iets wat ik maar al te goed ken
Van de wereld ben ik ontvreemd
Alles, mijzelf incluis is een illusie
Niks lijkt op een steevaste conclusie
De wereld en alle mensen zijn vaag
Ben ik wel echt?
Dat is natuurlijk dé ultieme vraag
Tevens is dat mijn eigen gevecht
Geen idee hoe ik dat moet oplossen
In ieder geval rustig blijven
Niet zo maar dom door rossen
Maar meer gevoelens opschrijven

zee van kalmte – iniduo

het hervonden water spiegelt binnenkant
ik ga in een omtrekkende beweging mee
voel ruggelings strelen met vlakke hand
mijn leniging zweeft boven ademloze zee

ik ben in een onbeslapen bed ontwaakt
waardoor wormgaten vallen in blindheid
het duurde even, maar de code is gekraakt
eindelijk ben ik deelgenoot van mijn tijd

het ritme van lome golven is nu de maat
onbedijkt zelfs, in vloeibaar koele lijven
want dood tij dat fier de wereld over gaat
komt met behouden vaart bovendrijven