Resultaten voor de tag bos

iridium – iniduo

we moeten bomen kappen om het bos te koesteren goedkope wijn drinken -schone glazen, klare wijn- om de geest te overmeesteren, begeesteren, ledigen torens bouwen tegen al te hartstochtelijk indutten een kras achterlaten op maagdelijk onbenul boeren in de kerk kaarten op het werk gewoon allemaal wegblijven, opstaan, liggen, verzilveren, ... »»»

terugschalen – iniduo

er gaan geluiden over de pijngrens door de wanden van het gehoor zij verdrijven de afwezigheid naar ruimten die ik luid doorboor laat mij wild zijn in het bos overgeleverd aan naakte aarde geur van mos en verschraald bier aan kaalzucht zonder eigenwaarde proevend van schroeihuiden opgezwollen in poriën van ... »»»

ikker – joost de jonge

I zo zonder gedachten ruisend in een open lucht al te lang heb ik moeten wachten in het duister, druipen grote druppels ik rollend in een blozende leegte van jouw zwijgende ontkenning II ondergronds werken zij met plezier aan een gangenstelsel een minuscuul dier dat jouw bloed drinkt ... »»»

meester bos – jan holtman

in het belang van de meisjes was ik al vroeg voor de Indianen omdat meester Bos links was en tegen geweld en Margriet net als ik een mooie naam voor een meisje vond van Ry Cooder en Jesse James had meester Bos nooit gehoord

“zit er leven in een steen?” – pallas van huizen

Muziek doet pijn, stilte ook. De zon doet pijn, de wind ook. Kunnen we nog even met elkaar praten? Gewoon met elkaar praten? Zonder al te veel moeilijk gedoe. Kan ik nog even naar je kijken, je voelen? Wil je me nog even aanraken zoals alleen jij dat kan? Muziek ... »»»

zuurstof – elsje de wit

Het allerschoonste aan de bomen is dat ze geen meningen ventileren en zich toch staande weten te houden in een groot bos.

* – maaike klaster

Smerige hond, ik jaag je op tot aan het graf, ga door een bos van jaren, leg aders, al jouw gore daden bloot. Deze keer geef jij je over. Mond open, rits op ooghoogte, mondje dicht. Slik, zegt hij en ik verlam in een grote mensenhand. Als iets mij dwingt, ... »»»

uit de hemel haal ik de grond – b. vogels

Waar ontkiemen verzen? In de dood misschien! Zoals schimmeldraden onder een bos, of los daarvan vers in een hoofd. In het kind dat nog leeft, waar nooit één woord is geweest.

chomolungma – maaike klaster

Een zandkorrel wordt stof, groeit uit tot een sneeuwvlok, de sneeuwvlok wordt pop – aan de rand van een bos De korrel, een zwerfkei geweest, sleet met de jaren, in een reis door de tijd – mineralen hebben op aarde het eeuwige leven De zwerfkei, dissident van zijn vader, de ... »»»

l’ escapade – b. vogels

Bij het vuur zingen sterren: het is goed om knoken te warmen. Aan de kleren herken je de verlangens: ze liggen in een plas aan haar voeten. Ik streel de kilte weg, begeerte verdampt bij zoveel bloot. Nu ben ik het bos. Mijn armen de beschutting.

Recente reacties

Robert Kruzdlo: Zou het gedicht willen herschrijven, toch...? Kruzdlorobert.com
Robert Kruzdlo Flow Teksten: Ja, nu ik het terug lees..., hier-en-daar valt er weer, alweer iets te schaven. kruzdlorobert.com
Manja Croiset: Beide en niet beiden. ...
Krishna: zegt:Ha, ja, het ligt natuurlijk voor de hand om het te lezen als een soort van ode aan mijn ...