een vrouw stenen door het raam. Scherven breken de liefde.
Geluk ligt voor het oprapen. Ik kende haar, wist hoe ze heette
hoe haar vingers mijn haar, hoe haar lippen mijn naam.

Nu schreeuwt ze dat ze hem nooit meer wil zien.
Ik kan haar geen ongelijk geven in dit geval.
Ik had het al voorspeld. Met alle geweld zou
hij haar weer terug. Nu dit. Het gaat zoals
het gaat. Er vallen gaten in het leven.
Het moet beschreven worden allemaal
de vraag alleen: wie gaat het doen?
Ik niet, heb ik besloten. Ik hou het
voor gezien, geef mij maar liefde.