Resultaten voor het trefwoord terug

overlopen – pallas van huizen

Langzaam valt de druppel.
Breekt stilte in stukken.
Het besef dat het tijd is.
Dat dingen gaan lukken.
Langzaam valt de druppel.
De laatste druppel.
Zet alles weer terug,
wat eens zo scheef zat.

Orgaandonatie

Ze kunnen van mij diverse onderdelen krijgen, zolang ik er een paar goede voor terug krijg.

C.P. Vincentius

ik ook – pallas van huizen

Jij, jij zal er altijd zijn
en ik, ik ook
wij zullen er altijd zijn
er is geen weg
geen terug
het is, het is, het is
en het zal altijd zo zijn
jij, jij zal er altijd zijn
en ik, ik ook

geen weg meer terug – pallas van huizen

We wisten het niet meer
holden achteruit
kenden onszelf niet eens meer
draaiden de tijd weer terug
we liepen dezelfde weg
de bomen langs de weg waren hetzelfde
ik was hetzelfde, jij was hetzelfde
het water was hetzelfde
misschien was de lucht anders
of de stand van de maan
misschien dacht ik dat ‘we’
maar denken, denken, denken
misschien was alles hetzelfde
en helemaal anders l
misschien had ik niet moeten denken
had ik je moeten laten gaan

voor het te laat was

veroordeeld – danique corman

Wat afhankelijk is de mens
na onenigheid graag weer terug naar
het begin
ellendige meis
 
ze stribbelt en woekert
zij is verkeerd beoordeeld
rennen naar het vertrouwde
maar als dat juist beschadigd
 
het ritme vond ze fijn

over tuinieren – stijntje van der wal

stamp paal en perk vandaag
in zuigende zwarte grond,
stoot diep door gewortelde laag
tot waar bronwater mond.
omspit dit verdorde land
met beukende klauw,
terug naar het vochtige zand
daar het bevrediging wou

ach, woekerend en herrezen
wordt zo menig gewas
in zonde verwezen

verdwaald – bennie spekken

bent u hier bekend?

ik weet de weg in deze
uitgewoonde wereld

u moet helemaal terug
tot u niet meer verder kunt

en in geen velden
of wegen volgt u

de beelden het bos in

even later – dio the cilany

wanneer de dag niet meer
noch de nacht wordt onderbroken
elke avond haar schemering mist

en ik terug in je donkerder
dan donkere ogen

voorwaar geen verborgen list
en toch in rood gewroken

onder wind wordt niet gelogen
alleen de nasmaak onverkort

en daarvan enkel het wonder
dat zal worden opgeschort

terug naar de platte grond – hanny van alphen

ik trek het niet meer
die wijde wereld
in godsnaam
laat haar krimpen
tot wat zij was
een platte schijf, net groot genoeg
voor hier en daar een stam
bossen bomen en struikgewas
wat rotsen en rivieren

een simpele grot om in te wonen
een krijtend kind
en een god die verwondert