Verdorven dus onwetend
slentert hij door stegen,
in de schaduw van de nacht.

Zonder vrienden en verlaten
zoekt hij slapeloos en dolend
naar eenzame verwanten.

Er klinkt geschreeuw van
dronken zeelui, galmend
over grachten van de stad.

’t Zijn zielen vol van vuur,
ze verspreiden zich gestaag
in levens zonder antwoorden.