Resultaten voor de tag verlaten

van hot naar her – iniduo

mijn honger naar genade laat mij verlangen mijn verlangen laat mij vluchten mijn verleden vlucht naar verre bestemmingen mijn vergeten laat mij herinneren mijn toelaten laat mij verlaten mijn navel laat mij staren mijn gedachten laten mij dwalen langs het gewichtloze van mijn gewicht en mijn luiheid van lijf en ... »»»

* – bennie spekken

dames en heren dit is het eindpunt van deze trein til bij het verlaten niet al te zwaar aan uw bagage

babi yar – onbezield

doorheen tijd pijnt mij het mens zijn zielen schreeuwen; vergeet niet! onze laatste traan was voor jullie! onze laatste adem was voor jullie! lopen, lopen het ravijn… naakt in de septemberzon gruwelijk speelgoed voor kogels Satan is los! het ravijn… tot de rand gevuld met bloed tot kadavers vergane lichamen ... »»»

de dichter – jan holtman

Kijk hem nu eens dichter zijn alweer een vrouw verlaten Kijk hem nu eens dichter zijn door narigheid gedreven Kijk hem nu eens dichter zijn al maanden geen vers geschreven Kijk hem nu eens dichter zijn lopend naast die jonge griet kijk hem nu eens dichter zijn ’t lijkt zowaar ... »»»

verlaten – gronama

Na zessen heerst een donkerte in schooltje achter ramen stoeltjes omgekeerd op tafels haag van dunne pootjes trappelt als insecten niemand die ze op hun buik komt draaien. Er zijn geen kinderen, geen kleine jasjes aan de lage stokjes, het voelt angstwekkend leeg, een soort van leegte alsof de kinderen ... »»»

vlammen – sil darius

Verdorven dus onwetend slentert hij door stegen, in de schaduw van de nacht. Zonder vrienden en verlaten zoekt hij slapeloos en dolend naar eenzame verwanten. Er klinkt geschreeuw van dronken zeelui, galmend over grachten van de stad. ’t Zijn zielen vol van vuur, ze verspreiden zich gestaag in levens zonder ... »»»

de kroeg – marten visser

de kroeg is verlaten vermoeide obers stoeien met houten stoelen een stuntelige dans macabre traag veeg ik het opgedroogde zilte zweet van mijn nog warme trombone de zoet gevoosde sensuele koperen klanken zijn vervaagd gelijk met het bierschuim in de met vele vingerafdrukken vette ongespoelde glazen mijn zinderende transformerende alter ... »»»

nyctalopia – yvonne van der haven

al kerfde ik steeds dezelfde regels vergeten woorden in het kermend hout zij bleven onzichtbaar voor hen die zien -zoekt, gij zult zoeken- schreeuwden zij en ik zocht en zocht maar vond het niet geen woorden van betekenis vond ik niets van waarde, weerloos of verlaten niet op muren, vuilniswagens ... »»»

Recente reacties

Robert Kruzdlo: Zou het gedicht willen herschrijven, toch...? Kruzdlorobert.com
Robert Kruzdlo Flow Teksten: Ja, nu ik het terug lees..., hier-en-daar valt er weer, alweer iets te schaven. kruzdlorobert.com
Manja Croiset: Beide en niet beiden. ...
Krishna: zegt:Ha, ja, het ligt natuurlijk voor de hand om het te lezen als een soort van ode aan mijn ...