In de kern houden ze van je,
op je schouders kijken ze mee,
je overleden vrienden, voorouders, geliefden,
ze zien dat je niet feilloos bent,
dat je soms fouten maakt,
ze voelen het, ze weten het best,
maar dat geeft niet,
dat geeft echt niet,
oordelen doen ze niet,
nee, dat laten ze over
aan de rest.
Resultaten voor het trefwoord vrienden
Vandaag, vrienden, zingen
we ons naar de vergetelheid.
We reizen tot boven
de pijnboomgrens
en zetten ons neer onder het
licht van een oeroude ster
waar de wereld eindelijk weer
tot rust komt en terugzinkt in
haar natuurlijke, geheiligde
staat van onverschilligheid.
Waar al haar ontroeringen weer
tot alledaags ongemak worden,
haar kalkstenen tranen niet
langer tot museaal marmer
worden samengedrukt,
haar meanderende beken
worden rechtgetrokken
en haar hysterische snik-
blauwe luchten in kalmer
tinten gepuzzelstukt.
Want eeuwig vallen
de regens in Frankrijk,
warrelt de geur van
versgebakken brood
er door leigrijze straten,
krijsen de everzwijnen
in de bossen om manna,
bedrijven stelletjes
de liefde in portieken,
schilderen krankzinnige
schilders blad voor blad
de vurige vingers van de
esdoorns op de hellingen,
speelt iemand Satie op
een Normandisch strand.
En eeuwig tuimel ik,
handenwringend,
in een vrije val
naar moeder aarde,
als Icarus,
als een oeroude ster
zingend,
zingend.
Twee gebroken harten vonden elkaar
de zon sneed hun ogen open
schudde wakker wat er al die tijd al is
ze wisten wel iets
maar dat, dat nog niet
Ze smaalden, vlinderden, zuchtten
buiten, daarbuiten
daar waar de lucht het weet
De een had de wind in de schoenen
de ander een slag in de trapper
Ze kusten, mochten elkaar
zochten een weg door de wereld
De meet waar iedereen op ze staat te wachten
Twee gebroken harten vonden elkaar
de zon sneed hun ogen open.
We accepteerden de andere partners,
zij zowel die van mij
als ik die van haar,
we hielden geen rekening met elkaar,
plakten geen stickers, geen afspraak was heilig,
het was er gewoon
we deden het op gevoel,
maakten elkaar wijs dat we vrienden waren,
maar ondertussen…
Tevreden zijn met wat je hebt
is niet poëtisch
als je alles hebt.
Dus vertrek je voor een droomreis
over oude mijnenvelden
naar het land van koning eenoog.
Een jongen met een beenprothese
gidst je naar het strand.
Je zont in de geur van bermbommen,
je valt op je rug van de schone hemel.
Na het ongeremde naaktzwemmen
schud je melk en honing af.
Thuis, met vrienden die het wat minder hebben,
blader je in het album.
De gids staat niet op de foto.
als hoofdkussen bungalows waren
en nachttranen de middellandse zee,
woonden wij aan de kust.
we trekken elkaar aan. we rafelen meer dan ooit.
de plooien in de katoenhuid vlakken uit.
onze leeftijd wordt op onsterfelijk gezet,
de klok op wintertijd. het is kouder dan gisteren.
er wordt iets gedrapeerd, we voelen de
zwaarte van comfort. we bouwen ons eigen fort.
we worden tegen de nekken van kroost aan gepropt.
we zijn zacht, we zijn, zijn vrienden.
o zinnen
in de luwte
van Krakatau
op facebook
heb ik veel
te veel vrienden
ze is alleen
maar met haar smartphone bezig
ze is maar alleen
ondanks de mensen
dankzij de mensen
om haar heen
ik stel me voor
dat ze veel vrienden heeft
Een mens kan zich vergissen
Een mens mag zich vergissen
Een mens moet wel een mens zijn
Een mens wordt pas een mens
Voorbij de ijle lijn van een Wortsatz
Kleine zielen & infantielen
Megalomane onderwijzertjes
Passen en meten
Tellen en bezig zijn met cijfertjes
Het kleine leven met grote sier…
Aanschouw lieve vrienden
De nacht zwart als hij is
Een mier blijft een mier
En ieder is die hij is
De binnenstad leeft altijd, slaapt nooit.
Daar roken jonge jongens in hun witte hemden, bovenop hun dak.
En er is altijd geld.
Daar wordt alleen gewerkt als het leuk is.
Daar is het non-stop mooi zonnig weer en anders sneeuwt het.
Sexy vrouwen met tassen vol mooie jurken.
Jonge ouders zijn gelukkig, drinken ijsthee op terrassen met hun toevallig tegengekomen vrienden.
Decadente mannen lachen en ze lunchen geitenkaas met pijnboompitten.
Hippe studenten, lijken er altijd te zijn.
Daar waar het leven is, het goede leven dat blijft doorgaan.
Tijdloos en geldloos, regenloos en vol leven.
Ook nu het koud, donker en guur is bij ons, in de buitenwijk.
Recente reacties