ja, – metha
sprak zij zacht
ik ga nu maar
het opvanghuis
wacht
ik laat niets achter
en geef lucht en licht
door aan hen die nog
wachten voor de poort
langzaamaan verdwijnt
mijn naam in de grond
van iemands hart
ik blijf weg
tot de laatste
strofe toegedekt wordt
trek mij nu terug
achter mijn verzen
ooit gedrukt
om lief te hebben
Geef een reactie