Jong zijn ze, geliefden in volle vaart
haar sluier waait hoog
boven de hoofden van mensen

Het hemelpaard draagt hen
draaft door een scharlaken heelal
met het paar

Hij, zijn gezicht naar haar toe gewend
hand op haar borst, en zij
de ogen geloken

Onpeilbaar stil in die binnenste-
bovenwereld het betoverde stel
op weg in zichzelf

Wij mensen kijken en kijken –
wat schuilgaat in die beweging
blijft

(Marc Chagall, Le Cantique des Cantiques IV)