We willen alles ontleden
Ons met wijsheid bekleden
Het land is versluierd dolend
In een nevel van mist
De ziel gepijnigd
Het hart verbleekt
Gevangen in ‘t doolhof
Angst brult de zee
Eb en vloed
Een gouden gloed
Kleurt horizon
Tot de einder.
Laat ik beginnen om jullie allen een prettige zondag toe te wensen.
Verder wil ik graag verwijzen naar het dicht-woordenboek.
Pleonasme: stijlmiddel waarbij ter versterking meer woorden worden gebruikt dan noodzakelijk zijn om een begrip uit te drukken.
In een gedicht kan een tautologie een beeldende werking hebben.
Elke schrijver heeft zijn/haar eigen stijl in de poëzie.
In de poëzie is bijna alles toegestaan, het is bovendien een vrij gedicht.
Ik kom tot de conclusie dat het merendeel van de reactie’s gericht is op een zakelijk taalgebruik meer dan op poëzie.
Bedankt voor de positieve zowel als de negatieve kritiek.
Met vriendelijke groet,
eliZe Augustinus
gaan we weer
mooi schilderij, goed van kleur,
rakend gedicht,
groet,
Diana
Een mooi dekbedovertrek, dat wel!
We? Wie zijn we?
in een nevel van mist(tautologie)
kleurt horizon tot de einder? Welja! Gooi er nog maar een pleonasme tegenaan!
Krom gedicht,nevel en mist dubbelop, nee sorry ik vind het niks.
Groet,
Johanna,
Te veel pleonasme en tautologie!
Nou, ik kan hier niet zo warm voor lopen als Bob. Een land versluierd dolend in een nevel van mist. Ja, dat is een driedubbele burka voor dat ‘dolende land’.
De laatste drie regels vind ik nog tenenkrommender. Horizon en einder zijn hetzelfde.
groet,
Hanny
Mooi, die zon als spiegelei. Lekker bondig gedicht, hou ik van.