Resultaten voor de tag horizon

dwaalsonnet – iniduo

Aan de horizon smelten zee en wolken samen, langs grenzen van het oog, aan het zicht onttrokken. Omdat zij daar een naderend stiltefront beramen zullen spoedig tranen dwarrelen als vloeibare vlokken. Als ik mijn oor te luisteren leg, voelen druppels zacht. Verre regen klinkt als een knapperend haardvuur. Vrijheid lonkt, ... »»»

die eindeloze jaren ’80 – berry tunderman

Vrouwen stapten in van die witte laarzen. Dan ook nog met van die franjes. En mannen met zo’n polstas! Alles boette in aan glans Punkrock blies zijn laatste adem. Terwijl de crisis alleen maar toenam. Veel sleazy mainstream cinema. De kou van de dans op de vulkaan. Kwamen we ze ... »»»

verstekelingen in een fles – sanja simunic

zo, zei vader opgeruimd nu gedragen wij ons als kaaskoppen en gaan naar zeeland met vakantie we zongen van dansen aan zee we groeven een kuil voor een duitser we aten boterhammen met zand we ploegden door het rulle duin zagen de zon achter dishoek ondergaan stonden oog in oog ... »»»

turbulenties – iniduo

Stoelen in opstaande positie, vastgesnoerd met losse pols en quick release. Hoge hakken, uniform qua strak gelid. Eigenlijk ga ik nergens heen, ben ik dolende tussen de wolken. Zoek ik een horizon die nergens was en toch weer altijd en overal. Vlucht ik over heuvels boven gepeupel en glimmende rivieren. ... »»»

onlosmakelijk – dio the cilany

wanneer het hoofd soms even opzij zakt dan weten we dat geluk een horizon kent even recht als gebogen als wij elkaar in de armen nemen vermoeden dat het goed komt ook zonder zoals daarvoor het eerst overal groen is en bloeit zelfs ontworteld op dood hout houvast vindt ogenschijnlijk ... »»»

liefhebben aan de rand – jos van daanen

Toen je dwars door me heen keek was jij de goede helft van ons twee die zag hoe de werkelijkheid was, hoe de wind grijs werd van het woord, de zon het licht veranderde in regen en de sneeuw zich nog een deken waande. En toch had je me liever ... »»»

afzetter – roop

in het zog van mestpraam voorwaerts krimpt de stad tot horizon het land schreeuwt om zijn stront schipper kakelbont fluit liedjes van het bomen en de lage mist ze dragen ver waar verder niets en niemand is met vier tanden schept hij zijn lading door de losse grond om naar ... »»»

de zee is rond – b. vogels

met haar dansende benen stroomlijnen die in dijen verdwijnen speel ik eb in mijn hoofd en vloed in mijn buik de duik in haar golven is een wanhoopsdaad waar de nacht van vol is loopt zij van over zand in de ogen betovert mijn voeten de zee is rond en ... »»»

de oneindigheid van het oneindig kleine is niet alles – joost de jonge

Ik zuig het licht op Van gestorven tragiek Leef in de blinkende ogen Van wie mij ziet Omvat de ruimte Zoals het onkenbaar immateriële Ruimte geeft Aan het universum om uit te dijen Is het kleinste zo oneindig Groot en onzichtbaar Het draagt nog vele Andere materiële universa Op een ... »»»

zomer – b. vogels

Bomen blozen: een blos op de horizon. De zomer lacht groen. Zonder schroom gaat zijn zon, zonder kleur van schaamte, onder.

Recente reacties

Robert Kruzdlo: Zou het gedicht willen herschrijven, toch...? Kruzdlorobert.com
Robert Kruzdlo Flow Teksten: Ja, nu ik het terug lees..., hier-en-daar valt er weer, alweer iets te schaven. kruzdlorobert.com
Manja Croiset: Beide en niet beiden. ...
Krishna: zegt:Ha, ja, het ligt natuurlijk voor de hand om het te lezen als een soort van ode aan mijn ...