een nieuwe ochtend – mark opfer
Wakker worden
met brosse zeesponsbenen
en je zorgen maken
en dan verbaast zijn
wanneer je ineens weer naast je bedje staat
honger hebben
en dat negeren
en alleen maar koffie zetten
terwijl je ogen branden
en je bloedhondwangen
alles naar beneden trekken
Er ligt een melkwitte gloed over de wereld
een zilveren reflectie
die de lijnen vervaagt
en alles kilo’s zwaarder maakt
ik voel me kwetsbaar
mijn arme overrijpe zonnebloemen
nutteloos aan mijn lijf
ik ben geen machine
ik ben niet gemaakt als machine
ik ben een zeemeeuw die op de wind wil drijven
en lustig naar de vrouwtjes krijst
Mooi! Begrijp je andere gedichten niet helemaal, maar de sfeer die het oproept trekt me wel aan.
En als de sfeer je trekt dan heb ik raak geschoten juist door het begrip te vermijden. Leuk dat je reageert Monique
Mooi dit. Krachtig.
Anouk
Prachtig, heel graag gelezen op deze moeizame maandagochtend!
Alleen een opmerking over de zin
wanneer je ineens weer naast je bedje staat
waarom is het een bedje en niet gewoon bed?
Ik vind dat nogal vreemd klinken bij de rest!
En een vraag:
Kan het binnenkort dienen als gedicht van de week op http://www.olvavier.nl ?
Hey Ellen, bed is zo finaal en hoekig, terwijl bedje wat ronder, kindser en ook ironischer is. Voor mij dan. Maar ik vind het vooral lekkerder lopen. Waarschijnlijk doordat het (voornamelijk) in de tweede persoon is geschreven.
Ik ben vereerd dat je het als weekdicht zou willen hebben en en zolang er maar staat dat ik het geschreven hebt (en dat lijkt me vanzelfsprekend) vind ik het geen probleem. Ik vind het wel leuk als je me het laat weten wanneer hij er staat.
Zeker Mark zet ik je naam er dan bij! Ik zal even een tijdje wachten en je tzt informeren. Als je mij een email (en evt website als je die hebt) stuurt dan heb ik je adres: ellenvedder@live.nl
Zit nog even na te denken over het bed vs bedje. Bed is het inderdaad ook niet maar om iets te gebruiken omdat ‘het vooral lekkerder loopt’ vind ik een dubieuze motivatie. Naar mijn mening moet het toch ook vooral kloppen.
En er zijn meer varianten op een bed te bedenken… ik vind het echt een sterk dicht met heerlijke wendingen maar dat bedje… nee dat rammelt!
Goed spul dit, ja! Misschien ‘nest’ i.p.v ‘bedje’, heb je meteen een link naar de zeemeeuw. ‘verbaast’ is trouwens met een d.
Haha, ja, je hebt gelijk Bob. Ik nijg nu naar dekens. Nest is misschien ook wel interessant
‘Ik voel me kwetsbaar’ dissoneert mijns inziens in dit – bij vlagen – sterke gedicht.
Maar zo’n bekentenis doet het altijd goed bij de vrouwen…;-)
bedank Hans, voor het compliment
Nee, hoor
Ik val als vrouw meer voor ijzersterke ramvaste gedichten
Deze heeft de potentie daartoe
Anouk
Ik ga er nog eens naar kijken.
en dan verbaasD zijn, met D dus!
[…] literair vluchschrift Avier. Dit gedicht heeft eerder op mijn eigen stekkie en op krakatau gestaan, maar aangezien ik er flink aan geschaaft heb, zet ik hem nog een keertje […]