al overstroomt mij het
gras tot voorbij de hals,
aan mijn lippen
zul je het niet merken

ik hou ze onbaatzuchtig
stil, mijn huig prevelend
met integer
binnensmonds verlangen

onuitgesproken passie
siert verborgen parels
ondergronds in
fijnmazige kleuren

asem zou stamelen in
vrijgegeven aanstalt,
huiden barsten
op diepe zinssnedes

verrijking zou slechts mij
de hals ten deel en voor
het zuiver oog
onmeetbaar in gebreke

laat mijn lippen zwijgzaam
zijn, verguld verhullen
dat zacht rood
schakeert op juiste tijden