ik spot nog met de dood
kijk zonder angst naar
dicht geplakte lippen
slecht gegoten pakken
vaak te groot
alsof hij slaapt zegt iemand
schoorvoetend langs de kist
hij zou nooit in z’n beste
pak gaan slapen denk ik
de jongste kleinzoon legt
een tekening op zijn voeten
voor Oma stond erop
Dag Gisela,
Wat een (w)aardig compliment, dank u! Het gedicht verschijnt binnenkort in OpSpraak, no 47!
Eerste zin is treffend en blijft hangen in iemands hoofd. De gelatenheid en eenvoud van het gedicht contrasteert mooi met de complexiteit van het thema. Groet Gisela