Resultaten voor het trefwoord oma

voor maaike (dat mocht wel, vond ik) – maaike klaster

Omdat je weleens een neger hebt gezien
(mag ik neger zeggen, dames en heren?),
ben je nog geen Bijmer-expert.
Iemand noemde mij eens De Witte Negerin Van Amsterdam.
Geen idee waarom, want de rok die ik aanhad, kwam uit India.
Maar het is waar, als tienermeisje zat ik op metrostation Kraaiennest
(in die goeie, ouwe tijd) vol waardering te kijken naar al die kleurrijk
geklede vrouwen met hun klederdracht uit Ghana en Nigeria, met de
prachtigste tooien op hun hoofd, die met pronte borsten en trotse
schouders voorbij kwamen lopen, en dan dacht ik: Dat wil ik ook.

Zoals ik als vijfjarig meisje het allerliefste op de hele wereld een Zeeuwse
wilde zijn, met kanten kapjes en zilveren spiegels die de Zuid-Nederlandse
zon weerkaatsten, lonkend naar de golven van de Noordzee blonken, met
dikke billen in een mooie rok en dan met z’n allen dansen in een kring, met
z’n allen op klompen dansen en alleen nog lachen, alleen nog mooi zijn.

Die Zeeuwse was ik ook, want ik had een ring met een Zeeuws knopje dat
van het fijnste zilver gemaakt en alleen van mij was. Dat knopje ben ik
helaas al heel gauw kwijtgeraakt en ik weet eigenlijk niet waarom, want
ik kreeg het van mijn oma en niet om het meteen weer te verliezen.

oma annie – maaike klaster

Een six pack maxi-Snickers in één middag naar binnen werken,
het mooiste kado ooit van mijn oma, die onzichtbaar om mij heen
bewoog om de kwade geesten op afstand te houden, terwijl ik in
mijn eigen wereld, op haar warme, zachte, bruine tapijt gezeten de
smaak van karamel leerde kennen, pinda’s en chocola at alsof het
al die kankerlijers waren die zij voor mij in snoep had omgetoverd.
Om mij zo de gelegenheid te geven om op mijn manier en in mijn
eigen tijd met misbruik, ontkenning en mishandeling in het reine te
komen, al die mensen zo snel mogelijk weer uit te schijten.
Mijn oma, mijn warme baken van licht, die mij in een door een
bende zichzelf volwassen noemende infantiele ratten veroorzaakte
semi-wereld de weg heeft gewezen, zodat ik mij tot op de dag van
vandaag op eigen kracht staande heb weten te houden.

oma’s ogen – martin m aart de jong

op het graf van mijn oma ruist de wind
papieren dromen op ze fluisteren over
stille kracht en hoe je door de kampong
liep om te gaan zwemmen in de kali

en in bomen klom je deed alles
wat niet mocht alleen maar ja
je deed het toch passeerde
tijd en hoe de meester zei

op school wanneer je iets niet
wist oh jij garnalenkop
z’n gezicht kwam heel dicht
bij je. Ik weet nog hoe je levend
was je ogen vol verwachting om
wat was geweest stond je je

blijdschap uit te stralen
schaterend soms en hoe ik
begrijpend knikte zweeg
het verhaal al in mijn hoofd
vermalend en nog niet wist
hoe alles op te schrijven
ik dacht dat het zolang
geleden was het was alsof

de aarde was ontstaan
en jij en opa toen
de eerste mensen waren.

trots op nederland – willem van hees

neerlands molens schudden
de dijken trillen de wadden krimpen
kwartjes vallen boven zee
waar gaat dat heen

mijn hemaworst niet op
ik gooi ‘m op de grond
naast de oma
zij ligt daar ik heb haast

stilte in de vinex-wijk
pappa op kantoor mamma ook
voor het huis en het design
de crèche nu, de dure school later

rond de klok van zes
solisten in albert heijn
mandjes snel gevuld
smartphones spreken druk

targets als drie glazen melk
in de straat focus op het doel
naar links ogen naar rechts
het leven enkel vooruit

het regent hollands pijpenstelen
doorweekt kom ik thuis
het is donker licht aan
er is niemand

vergissing – jan holtman

ik spot nog met de dood
kijk zonder angst naar
dicht geplakte lippen

slecht gegoten pakken
vaak te groot

alsof hij slaapt zegt iemand
schoorvoetend langs de kist

hij zou nooit in z’n beste
pak gaan slapen denk ik

de jongste kleinzoon legt
een tekening op zijn voeten

voor Oma stond erop

vmbo – jan holtman

En als ik dan hoor dat
haar vader overleed
toen ze twee jaar was
en de nieuwe vriend
van haar moeder haar
sloeg tot opa en oma
haar uit huis haalden
omdat ook de vriend
zich dood had gereden
in een laatste poging
de liefde in een Opel
oneindig te maken
lees ik maar niet verder
en over de fouten heen

pvv – joost van gijzen

Je at altijd je bord leeg –
dankzij je opa en oma
had je alsnog de oorlog meegemaakt
Maar wat moet mensen overkomen zijn
willen ze hun lánd niet weggooien…?

“de andere kant van de dingen zien” – annelieke van mens

maken

hoe kleine stukken blijven hangen
je bent er nog
in de kleren die ik maak
het jasje dat Janneke de pop aantrekt
de surprises op de foto’s
van de oude sinterklaas
zelf de figuranten maken
in ons eigen verhaal

“dat ben jij”

boven de commode
hangt het schilderij
op de achtergrond Meerhuizen
het kistje met naaigerei
Jantje lacht, Jantje huilt
waarvan je toen tegen mij
en ik nu tegen mijn meisje
“kijk, dat ben jij”

voetsporen na-apen

overal liggen stukken
van wat ooit met jou is meegegaan
de speeldoos waar jij als baby
de stoel die bij jou al levens
een schilderij van jouw hand

levende herinneringen

je verhalen meanderen
langs wat er is gebeurd
en wat er van te leren viel
blind voor wat niet past
dat is heel belangrijk

overmoeder

weer een gadget
een nieuwe kans
om te laten zien
wat nog niet te vertellen is
de hipste telefoon
foto’s bewerken
op de computer

overmoeder
kan niet meer reizen
maar evolueert vast
met de techniek mee

soms denk ik – gerda blees

Dat alle mannen mij graag willen
Duh
Dat zou ik ook
Als ik alle mannen was
Zo’n ding tussen mijn benen had
En ik, die voor mij vreemde jonge vrouw
De laatste op de aarde was
Of grote borsten had

Dan denk ik later weer

Dat geen man mij graag wil
Waarom zou hij
Als ik geen man was
Viel ik op het innerlijk
(Als ik geen vrouw was trouwens ook)
En maakte van een cupmaat nooit een halszaak

Ten slotte denk ik

Aan mijn oma’s appeltaart
Het kind onder de evenaar
Mijn purperen push-upbeha

En als allerlaatste

Dat er ergens iemand
Die kan spellen
En een wasbord heeft
Naar me toe komt op zijn witte paard
Met zwarte krantenletters
Als hij aangekomen is
Scheurt hij me uit mijn gedachtenslaap
Neemt me mee naar –

(Denk nooit verder dan tot daar)