Een schildpad kruipt de bus voorbij
Die zich met houten wielen
In de diepste kuilen stort

Een zere pijn vibreert zich door de leuning van de stoel
Sluit zich als een harnas om mijn borst
Terwijl een koude hand van staal
Zich langzaam langs de wervels grijpt
In mijn nek terechtkomt
Knijpt
Een kreet
En knijpt
Eén snik

Ik lig in kniehoog gras te kijken
Hoe haar bruine kuiten in het groen verdwijnen

Eén krekel krijst