Resultaten voor de tag stoel

gerechtigheid – jacob van schaijk

hij stierf dik in de zeventig met een glimlach in zijn stoel onnozele hansje net vier verdronk die dag in de sloot dus zwijg maar liever over hemelse gerechtigheid

* – christos makrigianis

De nacht slaap niet , de maan nu in vergeten waan. De glinsterende wezens gevangen in het zwart. Wie, wat zijn ze en hoe verslagen en ontvangen in de nocturne pracht. Een vrouw stapt uit mijn zicht de synthese van de vlam in. Ze zwicht taal, woorden de uiting van ... »»»

bladmond – b. vogels

ze blijft maar mondloos naar me staren mijn plantaardige moeder in haar veld verandert niets ook niet met een klap in haar landschap horen rozen haar blik rolt ten einde uit de stoel wat rest draait wel op wielen ze heeft ogen om te aaien strelen is iets goedaardigs uit ... »»»

dissident – hans van willigenburg

Wat ik tot dusver heb gedaan met mijn leven is weinig, ik heb het niet op straat gegooid, niet geslagen, niet geaaid, niet één keer nauwkeurig bekeken. Ik houd mijn handen thuis en sluit bij voorkeur mijn ogen. Wat ik tot dusver heb gedaan met mijn leven is weinig, nee ... »»»

ach – bob elias

een zonnebloem in een glazen vaas op een tafel van palissander jij zit op de stoel ernaast ach zat ik maar weer bij die ander

alleen mijn huid – janine jongsma

alleen mijn huid verzet jouw zinnen maar de woorden glijden van mij af ik word niet warm of koud van je je zet me in de stoel neer voor de spiegel haalt snel een washand over mijn gezicht en zet mijn arm zorgvuldig terug in de kom in de badkamer ... »»»

de laatste zin. – ruud

Een lege stoel voor een boekenwand manuscripten onder een doodskop, onuitgetikt vitrages wapperen licht dwaalt zijn geest nog door de werkkamer.

gaan zoals het gaat – dio the cilany

het ligt in de lijn der dingen lege lijsten aan wanden als een spin sleept zij haar woorden uit frasen inkt soms verstoft een draad van web naar web we vliegen stil en onberoerd de vloer bezaaid met zaligheid van even geleden en ontdaan ergens staat nog een stoel te ... »»»

* – maaike klaster

In dialyse ligt een toekomst verborgen die iedereen denkt te kunnen voorspellen. De dikke naalden in de armen van mijn vader vertellen hun eigen verhaal. Hij laat mij Spetters zien vanaf zijn stoel naast de machine, waar wij elkaar nooit de baas zullen zijn, want hij is groot en ik ... »»»

lief – b.vogels

aan het lied dat ik neurie zal je mij herkennen aan de kleur van mijn kleren en de plek waar een litteken staat je zal me naar de velden leiden als een gek in een veel te kleine stoel en tussen duizend tulpen zal ik je vinden

Recente reacties

Robert Kruzdlo: Zou het gedicht willen herschrijven, toch...? Kruzdlorobert.com
Robert Kruzdlo Flow Teksten: Ja, nu ik het terug lees..., hier-en-daar valt er weer, alweer iets te schaven. kruzdlorobert.com
Manja Croiset: Beide en niet beiden. ...
Krishna: zegt:Ha, ja, het ligt natuurlijk voor de hand om het te lezen als een soort van ode aan mijn ...