Het dak besloeg een ruimte
groter dan jouw onrust
vluchten kon
ik ga ervoor, lag nog vers
onder de pannen, de koekoek
was getuige
de muur was blij geweest,
het frisse geel een jas om
warm te dragen
je geur had sfeer gebracht in
weggedoken hoeken, sporen
wanhoop uitgewist
het rook naar levenslust, al
hing de spiegel daar met
droeve ogen
ik ga ervoor, had jij gezegd
maar onder het dakspant
verklaarde jij jezelf
volkomen onbewoonbaar.
Dank je, Stijntje. I know:-)
🙂
Verduld Enrico…je hebt gelijk!
Zo had ik hem nog niet bekeken.
Idd, dan is de clou meteen daar.
Dank.
Ik verander zelden iets aan mijn schrijfsels, maar dit is een hele goeie gooi van jou en ben ik het totaal mee eens.
Leuk, was ikzelf nooit opgekomen.
Groetjes J.
Hallo Jelou,
Soms is het zo.
Onbewoonbaar.
Lieve groet, Stijntje
gvd hoe herkenbaar pff
alleen groter zou ik kleiner maken… maar dat ben ik maar
doet niks af aan de mooite en indringendheid van je woorden!
gr