Resultaten voor het trefwoord warm

de nood, de deugd en alles daar tussenin – pallas van huizen

: || ” Is houden van wel leuk? ”

Gek is eerlijk. Muziek is een gevoel.
De liefde doet dit, de liefde doet dat
maar het woord rechtvaardigheid
kwam er niet in voor
Toch voelen wij aan dat het perfect is
Het enige dat echt telt
De eerlijke gekte, leuke verliefdheid
de wereld hoeft het niet te weten
de genegenheid, het houden van
het respect dat je voelt
als samen in een warm bad
een zoen in gedachte
in een oase van rust
Als de lede tranen
die even spreken
aanvaarden we de stilte
de eenvoudige stilte
en laten elkaar
weer even gaan.

momentum – martin m aart de jong

Het is een dag die vraagt om korte zinnen. Beginnen met “liefde” en “pijn”. Alsof die twee nooit Siamees samen kwamen op de kattenbak en in de zomers; een feest was het niet. De krabbende palen, de krijsende manen, de daken die eindeloos waren, van schoorsteen naar schoorsteen van muren en schuren door andermans tuinen bespoten, begoten, verjaagd en besmeurd voor de liefde, de liefde, waarvoor je zocht en hard vocht naar buiten bracht want binnen was het warm, binnen in de schede waar het zwaard in ruste kwam was even. Buiten ging de tijd in duizend zomers tekeer. Vroeg een mens om korte zinnen. Om mee te beginnen. Tijd te winnen. Voor iedere keer.

loupe – hans mellendijk

Het instrument nog geen melkpak groot om
vanaf de maan naar de aarde te kijken
voor een pixelportret om te vergelijken.

Om te vergelijken pieken in het licht
spectrum met die van exo-exemplaren
met de meest aardachtigen tot nu toe.

In de zoektocht naar buitenaards leven
ontdekte men Kepler 62e en
62f. Planeten niet te warm en

niet te koud. Twee verse verre planeten.
Gemeten methaan niet alleen een zucht
van melk- en/of vleesbeestengerucht.

Hoe een enkele pixel het verlangen
naar universeel broederlijk gezelschap
meet. Louis Radstaak seint dra terug:

‘Dat lijkt wel erg ver weg van mijn bed.
Wat leuk! Een Kepler vol met runderen.
In dat geval wil ik wel een enkele reis.’

Als dat geen mooie schitterende actie
is van Het instituut Praktische Poëzie.
Kepler-cattle; spacecowboys Bonanza.

iedereen loopt langs huizen – jessica bakker

Iedereen loopt langs huizen,
langs enkel steense buitenmuren
De haard is warm
en houdt vast aan zijn plek
-er valt zoveel-
te beschouwen

Wel, ik zelf zat vol
gedachten. Uren van een langer leven
verzon ik
onder jouw blauwe regen

Tot jij kwam
Ik zoog en overwon
mijn kinderangsten
Wees, maar niet meer bang

eindhovuh – iniduo

Het was best wel warm. De poort was al open. Rini had ook een nieuw shirt. Het was een kutwedstrijd. Vooral die schijtsrechter. En toen hebben we nog ajacs fans op zijn bakkes geslagen. En toen kregen we friet bij de Edison.

Groetjes.

Makkie, Rinus & Hentje

alleen mijn huid – janine jongsma

alleen mijn huid verzet jouw zinnen
maar de woorden glijden van mij af
ik word niet warm of koud van je
je zet me in de stoel neer voor de spiegel

haalt snel een washand over mijn gezicht
en zet mijn arm zorgvuldig terug in de kom
in de badkamer huil je de vlekken uit mijn lingerie
je borstelt mijn haren en telt hardop honderd slagen

vraagt of ik mijn lievelingshaarband in wil
maar besluit uiteindelijk tot een paardenstaart
beneden kus je mij teder gedag, ik staar naar de tv
mijn borsten kijken jou onbewogen na

de kat telt de uren af, gebruikt mijn been als krabpaal
jij belt vanaf je werk hoe het gaat, dat je laat bent
en of het goed is dat we Chinees eten
ik neem niet op, dat doe ik nooit

droom – berrie vugts

Er liggen rozen op een altaar
Vijf of zes rozen evenwijdig

Het is niet warm of koud
Het is windstil

Er liggen rozen op een altaar
Vijf of zes rozen evenwijdig

Ik kijk toe hoe je een voor een
van het altaar rolt.

mistral – martin m aart de jong

..vandaag werd ik wakker naast een Vlaamse dichteres
ze was gehuld in een goudgeel gordijn met daaronder
niets dan de toekomst en zei dat ze mijn moeder was
geweest in een vorig leven waarin ik één van de vele

sprinkhanen was die door Afrika waarden. We vraten
de aarde kaal we leegden onze zinnen in woestijnen
we waren talrijk als de korrels zand en we verspreidden
een geloof in een toekomst van kale gedichten we hielden

onze woorden losjes bij elkaar en strooiden er zuinig mee
met de wind die warm blies naar het Noorden.

enkeltje container – laura mijnders

Ken je dat fenomeen
van die rechtstreeks
containerteksten
geschreven voor mensen
die wel
een enkeltje container
kunnen gebruiken
van de papieren teksten
die ik zorgvuldig
tot een prop vouw
bouwen ze meubels,
een sofa en
een tafel misschien
als dat al in een rechthoek
op rolletjes past
van mijn gedachten breien ze
een deken
blijven ze warm
totdat de vuilniswagen
zich meldt