Het dak besloeg een ruimte
groter dan jouw onrust
vluchten kon
ik ga ervoor, lag nog vers
onder de pannen, de koekoek
was getuige
de muur was blij geweest,
het frisse geel een jas om
warm te dragen
je geur had sfeer gebracht in
weggedoken hoeken, sporen
wanhoop uitgewist
het rook naar levenslust, al
hing de spiegel daar met
droeve ogen
ik ga ervoor, had jij gezegd
maar onder het dakspant
verklaarde jij jezelf
volkomen onbewoonbaar.
buiten
is dit huis nu onbewoonbaar
verklaard, ik herken het niet
eens, de ramen die blauwe luchten
door buiken zuchtten, hun
luiken zijn gesloten
er doorheen kieren
gespleten haarpunten
krult de wingerd de stenen om
die muren splijt en pannen dunt
hoor de mossen woekeren
grijs en geel zijn ze
met veel en kanten vallen
scheuren rafelend langs
voegen buigen niet langer
naar muren die neigen
naar de grond
binnen is alleen de zolder nog
hetzelfde gebleven
Recente reacties