huig is geen vies woord – delphine lecompte
Bijna iedereen vindt schelp
Een mooi woord
Zelfs de bonte vrouw
Die verkracht werd in een kuststad
Toen ze dertien was
En dacht dat vulva huig betekende.
Vooral de jongen
Wiens vader stroper was
Wiens moeder hem een wafel beloofde
Jarenlang dezelfde Luikse wafel
Met uitzicht op de zee
Maar zijn moeder bezweek aan een herseninfarct
Vóór De Panne werd bereikt.
Ik zit op het dak van een strandcabine
Vrediger dan mijn vader, ben ik niet
Schoner dan mijn moeder, wil ik niet
De ezeldrijver is verweerd
En sentimenteel geworden
Het mag.
Ik vind strand een mooi woord
Groter dan god, is het niet
Schoner dan schelp, wil het niet
De zon schijnt sentimenteel
En genadig onder te gaan
Dat kan niet.
Wat heb jij een ongebreidelde fantasie. Het valt me op dat in veel van jouw werk een vader of moeder de hoofdrol krijgen toebedeeld of de ex-bakker. etc. In dit geval is dat duidelijk anders. De titel lijkt aant te geven dat het gedicht gaat over vieze en niet vieze woorden. Verrassend dus dat je de huig wel noemt maar meer over mooie woorden en schoonheid spreekt.
Bijna altijd lees ik wel iets van een getekend leven, eenzaamheid en/of een vicieuze cirkel waarin men meedraait tot het treintje ontspoort. Dit is mijn leeservaring natuurlijk, ben benieuwd naar andere lezingen.
Dit vind ik dus een prachtig werk.