Mensen met een hypotheek huren eigenlijk een huis van de bank, mensen met een zorgverzekering betalen eigenlijk extra belasting.
Het zou beter zijn als het hier een ander systeem was, dat je niet meer alles moet aanvragen en bewijzen met bonnetjes.
Er is veel schaamte, laag geletterdheid, onbegrip. Mensen durven niet aan de bel te trekken. Raken tot de lippen aan het water en begaan fouten om maar niet
te verzuipen.
Ik stel een systeem voor zonder bonnetjes, waarbij iedereen 50 % belasting aan de gemeenschap betaalt en dat iedereen wat hij of zij daadwerkelijk echt nodig heeft, er gewoon gratis voor terug krijgt. De gemeenschap heeft daarmee dus de verantwoordelijkheid voor zijn of haar inwoners, zodat iedereen gezond, geschoold, schoon en veilig over straat kan en kan leven, zodat iedereen op zijn minst:
– precies genoeg warmte heeft,
– precies genoeg te eten en te drinken heeft,
– precies genoeg onderdak heeft,
– precies genoeg hygiëne heeft,
– precies genoeg genezen wordt,
– precies genoeg verzorging heeft,
– precies genoeg onderwijs heeft,
– precies genoeg beschermd wordt,
– een identiteit en identiteitsbewijs heeft,
– elkaar precies genoeg vertrouwt,
Een onafhankelijk persoon uit de gemeenschap met precies genoeg verstand van zaken kan bij elke situatie beoordelen en controleren of iemand daadwerkelijk echt iets nodig heeft en er dus daadwerkelijk echt recht op heeft, dit laatste is om te voorkomen dat er misbruik van het nieuwe systeem gemaakt gaat worden.
Het nieuwe systeem werkt zowel op kleine schaal (3000 inwoners) als op grote schaal (6 miljard inwoners) en kan op elk moment, na volledig geïnformeerd overeenstemming, geïmplementeerd en toegepast worden.
Resultaten voor het trefwoord iedereen
Pijn in zijn maag had de broeder ervan. Hij wist dat hij het haar moest gaan zeggen, maar echt zeggen kon hij niet. Hij was klaar met al die onzin, het huisje-hoopje-kneusje-gebeuren, op de foto wilde ze niet, achter de schermen ook niet, nee hij en zij moesten gewoon met rust gelaten worden en samen goed praten, uitvechten, stoeien om wat voor iedereen het beste is, daar konden ze geen man, vrouw, kind of dier bij gebruiken, ze moesten alleen zijn, het alleen uitzoeken, in ieder geval tot het tij zou keren, de golven zich terug trokken van het strand, hongerige meeuwen niet meer cirkelden boven het zeeschuim, de macht daarboven niet meer krijste van wellust en overdaad, maar voor nu, voor nu stonden ze nog naakt alleen, tot de knieën in het water, wachtend tot de laatste golf de duinen ramt.
Twee gebroken harten vonden elkaar
de zon sneed hun ogen open
schudde wakker wat er al die tijd al is
ze wisten wel iets
maar dat, dat nog niet
Ze smaalden, vlinderden, zuchtten
buiten, daarbuiten
daar waar de lucht het weet
De een had de wind in de schoenen
de ander een slag in de trapper
Ze kusten, mochten elkaar
zochten een weg door de wereld
De meet waar iedereen op ze staat te wachten
Twee gebroken harten vonden elkaar
de zon sneed hun ogen open.
de liefde is mij trouw, de waarheid is mij trouw
de weg rechtstreeks verbonden
we kregen ruzie en een kus van god
zwegen, werkten samen,
leerden elkaar te dromen
leerden elkaar te geloven
iedereen voelt, weet, ademt
daarboven, het gemeenschappelijk lot
we zijn hier
en we komen samen.
Een afspraak is een principe waar met een slag om de arm, flexibel, redelijk mee om gegaan moet worden, met andere woorden, de dingen op papier moeten in de praktijk op maat gesneden worden, opdat de afspraak in de werkelijkheid ook met volledig geïnformeerde overeenstemming plaatsvindt.
Wat ik eigenlijk zeg is: Een afspraak is een streven, maar in de praktijk moet daar vaak coulant en economisch mee omgegaan worden, omdat de handhaving van het streven niet altijd haalbaar is of verhinderingen voorkomen dat het streven gehaald wordt.
Desondanks blijven de principes, de afspraken gewoon staan, met andere woorden: Het streven wordt in het uitzonderlijke geval van onhaalbaarheid of verhindering zo goed mogelijk nageleefd, zij het op een later moment, zij het in een ander tempo of zij het minder intensief.
Het gevolg bij die uitzonderingen is (en dat is ook de praktijk) dat dingen niet gaan zoals ze zouden moeten gaan, maar wel gaan zoals ze gaan. En dat zie je ook maar al te vaak gebeuren, want mensen zijn niet allemaal feilloos, kunnen niet allemaal een tien scoren of zijn niet allemaal perfect op tijd.
We zijn mensen, hebben allemaal een leven en dat moet telkens weer opnieuw op elkaar afgestemd worden om de dingen volgens het streven, het principe, de afspraak te laten verlopen, helaas verloopt dat afstemmen niet altijd volgens plan en zullen we allemaal moeten accepteren dat er altijd een kans is dat je teleurgesteld kan worden en de dingen niet uitpakken zoals je verwacht.
Daarom is het belangrijk dat je er rekening mee houdt dat de dingen soms gewoon gaan zoals ze gaan en dat dat niet altijd is zoals je verwacht of zoals het zou moeten gaan, het streven wordt dan gaandeweg aangepast, opdat het in de praktijk wel haalbaar is.
Je zult dus niet altijd helemaal tevreden zijn en in de praktijk dus soms genoegen moeten nemen met minder, maar ja dat is het leven, de dingen die je overkomen terwijl je andere plannen maakt. Maar troost je soms kan een nadeel ook als een enorm voordeel uitpakken en blijkt de uiteindelijke invulling van het streven een betere oplossing dan hoe je het op papier met elkaar afgesproken hebt, de natuurlijke gang van zaken is eigenlijk helemaal zo slecht nog niet, alleen soms kan het lastig zijn ermee om te kunnen gaan, dat begrijp ik, daar heeft iedereen wel een beetje last van, denk ik.
Laat in de avond
Diep in de nacht
Slapen de meesten
Of houden de wacht
Voor monsters en beesten
Slapen lukt mij niet
Ik heb geen rust
Rook nog wat wiet
Niemand die mij nu sust
‘Het komt allemaal goed’
Zegt iedereen vol vertrouwen
Dat is voor mij te mooi, te zoet
‘T is mij nu al aan het benauwen
Toch ga ik er 100% voor
Niemand die mij stopt
Uiteindelijk alles dat klopt
Over verliefd zijn en huishouden
tussen de tussendoortjes door
nee sorry, ik begrijp het
je bent bezig
verwachten doen we niet
de meeste mensen praten er niet over
maar wij zeggen gewoon hoe we het willen
goede voeding en bewegen
niet sporten, maar bewegen
niet diëten, maar beleven
daarna ontspannen
zonder iets te moeten
jij gaat jou weg, ik de mijne
we vinden elkaar wel weer
mijn kussen ligt naast die van jou
we accepteren de verschillen
jouw liefde is als hartdrugs
van mij mag je van iedereen houden
ik wil alleen maar meer
en meer, en meer, en meer
Iedereen loopt langs huizen,
langs enkel steense buitenmuren
De haard is warm
en houdt vast aan zijn plek
-er valt zoveel-
te beschouwen
Wel, ik zelf zat vol
gedachten. Uren van een langer leven
verzon ik
onder jouw blauwe regen
Tot jij kwam
Ik zoog en overwon
mijn kinderangsten
Wees, maar niet meer bang
woorden ontkiemen
als zatte zilte zoete zotte zaden
door een eonenoude drang
die ook hersencellen voortbracht
achteruitbracht
maar niet op Mars
(al zou dat moeten moeten en moeten mogen
nu het alfabet van Eos bijna compleet is
in oneindig veel varianten)
de rivier van Herakleitos vloeitstroomt naar haar bron
bereikt bestrijkt bevloeit omspoelt overstroomt
ongekende hoogten dieper dan de Filipijnse trog
Mohammed en Ali-bi-seksueel
dragen strooien hoeden
de laatste modus vivendi
vereist dat iedereen zich onthoudt
van uitlatingen en gedragingen
die anderen het recht ontzeggen ontnemen
te zijn zoals ze anders zijn
intussen bloeien
de seringen
laat de Amanogawa inclusief hemelnajagende slak
zich niet onbetuigd
: strooit sterren
over het zwartegatengevulde tapijt van het universum
aangevreten door wormgaten
helverlichte winkelcentra
die in elke stad
het laatste restje
authenticiteit
epidemisch verzieken
dan draai ik me om
en zeg de cipiers van jouw geweten gedag
Ik heb geen paard
Noch ben ik jarig
Toch krijg ik van de sproeterige uitvinder van de zuignap
Voor GPS toestellen een boek over paardengebitverzorging cadeau
Ik zeg: ‘Bedankt! Het zal van pas komen.’
De overhandiging van het boek over paardengebitverzorging vindt plaats in Tilburg
Waar anders?!
Helaas moet ik na de overhandiging dringend naar mijn thuisstad
Waar een houten neushoorn wacht om geboend te worden
In mijn wagon is iedereen behalve ik grootverbruiker van sardines in tomatensaus.
Hoe ik dat zo weet?
Ik vraag het gewoon
Je komt dingen te weten als je extreem pertinente vragen stelt
‘Bent u een grootverbruiker van sardines in tomatensaus?’ is een pertinente vraag
‘Droomt u soms van masturbatie met diepvrieskreeften?’ is nog zo’n pertinente vraag.
‘Gaat u vaak naar schelpenmuseums om anemische taxidermisten gade te slaan?’
Is dan weer zo’n vraag waarop je nooit een bevredigend antwoord krijgt
Terug naar mijn wagon:
Omdat ik de enige sardinehater ben word ik genegeerd
Dus bekijk ik ontstoken paardentandvlees.
Daar krijgt een mens honger van
Omdat ik honger krijg verandert mijn konijnenpootsleutelhanger in een piëta van speculaas
Een van de sardineaanbidders waagt het mij toe te bijten:
‘Ik hoop dat je stikt in de smartenmoeder van speculaas!’
Maar ik blijf weer eens leven.
Recente reacties