Pijn in zijn maag had de broeder ervan. Hij wist dat hij het haar moest gaan zeggen, maar echt zeggen kon hij niet. Hij was klaar met al die onzin, het huisje-hoopje-kneusje-gebeuren, op de foto wilde ze niet, achter de schermen ook niet, nee hij en zij moesten gewoon met rust gelaten worden en samen goed praten, uitvechten, stoeien om wat voor iedereen het beste is, daar konden ze geen man, vrouw, kind of dier bij gebruiken, ze moesten alleen zijn, het alleen uitzoeken, in ieder geval tot het tij zou keren, de golven zich terug trokken van het strand, hongerige meeuwen niet meer cirkelden boven het zeeschuim, de macht daarboven niet meer krijste van wellust en overdaad, maar voor nu, voor nu stonden ze nog naakt alleen, tot de knieën in het water, wachtend tot de laatste golf de duinen ramt.
Resultaten voor het trefwoord strand
stel nu dat hemel en aarde
elkaar de hand reiken
dan zou de horizon
onder zwaartekracht bezwijken
zou meerstemmig grijs
in gevecht zijn, met daglicht
dat land en lucht zou vervagen
tot een spichtig enkelvoudig gezicht
en als strand zou vluchten voor de storm
lagen witte beenderen in een kring
gewassen door het brein
van gezandstraalde herinnering
D 999
loop mij mee
over een strand
hand in hand
voel mij mee
koude gletsjerwind
kind en kind
zie mij mee
achter vele bomen
dromen met dromen
proef mij mee
vruchten van leven
geven ja geven
al kan
alleen voorbij
zie dan
de lange rij
toch seclude
samen
de etude
der bemiste ramen
Tevreden zijn met wat je hebt
is niet poëtisch
als je alles hebt.
Dus vertrek je voor een droomreis
over oude mijnenvelden
naar het land van koning eenoog.
Een jongen met een beenprothese
gidst je naar het strand.
Je zont in de geur van bermbommen,
je valt op je rug van de schone hemel.
Na het ongeremde naaktzwemmen
schud je melk en honing af.
Thuis, met vrienden die het wat minder hebben,
blader je in het album.
De gids staat niet op de foto.
De zee is er bijna. Zie je!
Er zijn vliegtuigpassagiers die het water al kunnen zien liggen.
Wij zien hun kerosinestaart, zwaaien de piloot gedag:
Hallo meneer in de cockpit daarboven!
Hij laat op die ene witte streep na ons uitzicht blauw achter.
Wij wachten op de zee, die nu bijna hier is,
het strand door de wind vooruit heeft laten blazen.
Nog even en wij duiken vanaf het dak in haar onbezorgde golven,
wrijven de slaap uit onze ogen, de laatste korrels van Klaas Vaak,
groeten de morgen.
uit: Verhalen van de derde etage van Maaike Klaster met illustraties van Studio Zoveel.
als ik opera zie ik operatie Djakarta
darmstelsel
waar Woody Guthrie
jaloers op zou zijn als hij nog darmen nodig had
maar hij ging te vroeg deze kindervriend zanger gitarist
Leadbelly belde aan en vroeg de weg naar Hamelen
waar ligt dat in Utopia
we want Thomas More Gary Moore Henry Moore Michael Moore
onder de stoeptegels ligt het strand
Tahrir Taksim Malieveld Museumplein Bevrijdingsplein
Place de la Bastille
Erdogangsters RasPoetin
metalen vogels naar Memphis
de blues de blues oh yes de blues
en Dylan en Mozart in concert
in Londen Tokyo Madrid
op het Plein
waar het volk zingt en het schip van staat zinkt
moordenaars beulen die uit de lege hoofden van de massa eten
zwarte diamanten ogen die vragen
waarom heb je ons verlaten
Rosa en Karl glimlachen naar mij
praten over de Spaanse Burgeroorlog
maar vergeet Vietnam niet en Cambodja en Bangladesh
en Congo en Chili en Argentinië en de goelag
water / zee / vocht / druppels / tranen
over de wereld gaan ze heen en weer
onophoudelijk
nooit te stoppen
panta rhei / alles beweegt / staat stil / de tijd
de klok verslapt
Dali grijnst en zegt dat hij het leuk vindt
maar hij vergeet Picasso op de hoek van de straat
met Darwin en Kropotkin
terwijl de zon brandt
en de pleinen vollopen
bazooka’s drones JSF
knallen de feestjes
telefoontjes slavernij
freedom free at last
Martin Luther King Nelson Madiba Mandela Lumumba
Herman Gorter laat een scheet
maar de censor kent zijn vak
in een gedicht begint het morgenrood
maar het lot belooft er geen
dag Anton Constandse
je maande te blijven schrijven want wie schrijft
blijft achter voor tussen om over aan in uit mee tegen
het alfabet zwijgt en wacht geduldig
een beeld van vrijheid
in een open auto met plankgas
en wapperende haren
over ’s heren wegen scheuren
op het strand in de storm worstelen
met de elementen en leunen
tegen de wind
’n Dag misdeelt denken in duister,
verlaat de controlepost in regen.
Links langs het kanaal veredelt
een fabriek ’t vet naar behoefte.
Menig geroep uit het oeverriet
rimpelt schuim op het afvalwater
en laat het kolken in zwemslag.
Walm zegt de leek op het strand
en wijst naar lucht zonder stank
en hemelsblauw waar te nemen.
Het peloton, in de zon gedoopt met onschuld.
Een god beklimt de zandberg, kinderspel.
Kort door de haarspeldbocht naar de zege.
Het strand van Oostduinkerke,
de jaren zestig liggen er verwaaid.
Het zweet vertrappeld,
het schuim als speelgoed voor de vloed.
Enkel de wind hijgt nog na.
ze kan niet aarden op Drentse hei
ze mist het strand, een duinenrij
de waterige westenwind
het lapjesland de tulpen en mei
zij is de zee
dit heimweekind
Recente reacties