Jammermannen rammen
storm dronken winter worst
in mijn apparaat
maar ja, ik droom
oranje bitter perzik naakt
van geur nacht sap
vrij dan vogel
land aan schoonheid
lust je
geen prachtpaar waar
ik melk uit schenk
kus jouw licht spel
met je blik
op mijn roodborst
toe lik deze roos van vlees
spuit mijn verdriet mooi vol
kaap haar, zeg maar
slaap blauwoogje
Laat in de avond
Diep in de nacht
Slapen de meesten
Of houden de wacht
Voor monsters en beesten
Slapen lukt mij niet
Ik heb geen rust
Rook nog wat wiet
Niemand die mij nu sust
‘Het komt allemaal goed’
Zegt iedereen vol vertrouwen
Dat is voor mij te mooi, te zoet
‘T is mij nu al aan het benauwen
Toch ga ik er 100% voor
Niemand die mij stopt
Uiteindelijk alles dat klopt
In de nacht verander je
in een droom uitgeteld
liggend op de lakens
van het oude bed
Surfend op de golven
van de zomerbries
Iedere windhoek bezoekend
met een kapot kompas
Je bent mooi
als poëzie
en dromen
zwart kleedt mooi af, weet ze
dat haar tieten ondanks zwart
veel te groot zijn, vergeet ze
want er is feest in het dorp
en dan moet alles kunnen
lacht ze om het hardst
aan de bar zit een man die
me bekoort, het is haar man
hij rookt, hij wil naar huis
Dat wat was, en er nog steeds zo mooi uitziet, dat wat was, en zoveel problemen geeft, dat wat je wil en niet meer wil, dat wat je verward, wat de vrede verstoord, de leegte wegneemt, de angst overwint, het dal dieper maakt en de berg hoger, dat wat was, als een spel op een glad wateroppervlak, de viool langs de snelweg, het verhaal dat allang afgesloten had moeten zijn, omdat het was, was, was, was, was, maar het houdt me vast, maakt en breekt de dag, dat wat je grijpt op de grens van leven en dood, je wraakt als je te dichtbij komt en naakt naast je moeder op de bank zet als je een grote bek hebt, waar je verveeld thee met te veel suiker drinkt en vogeltjes telt op het muurtje, alsof alleen de krant nog zegt welke dag het is, en zelfs een blauwe maandag kan voelen als een zorgeloze zonnige zondag zonder angst. Was je maar hier om het zelf te kunnen zien.
Ik kan zijn glimlach nu verbrijzelen.
‘Je hebt geluk,
de schijf is mooi gebroken,
er zijn geen scherven’.
Is dit een knieval?
Het ongeluk bij het ongeluk?
‘Over een jaar haal ik alles er weer uit:
de pinnen, de draad, de ring’.
Ik zie zijn tanden over de vloer rollen,
de gladde stoep, het roepen, het kermen.
‘Ik heb respect voor uw beroep,
voor het ontfermen’
en voel de pijn in mijn grimas.
1
wit voor ogen
heb ik niet
noch zwart
groen
rood
of oranje
2
kleurenblind
beschouw ik mezelf
in donker
3
doof voor kritiek
dan wel andere onzin
nou vooruit
kan mij het schelen
4
vluchtbrief laat ik
mooi achterwegen
– pleur maar op met je censuur –
5
wie me kent
zou zeggen vast
een grap
van het kaliber
hollywood
6
het gaat om
onderbuikgevoel
Voor Colin
Mijn zachtrode O
zingt rondswingende roversliedjes.
Mijn O
klinkt als scharlakenrood
en zeg je Sesam Opium,
dan klapt ze langzaam open,
blozend.
Zo paait ze je met een keel van zijde,
ademt ze falie uit.
Zo, Baba, zo mooi.
Als een dadel in je palm
zacht tot de pit. Waar wacht je op?
Roffel als de kleine trom.
Rimbom, Baba, rimbom bom bom.
Kom maar op met die trombone,
speel de toon van pimpernoot
en doe het zonder handen. Ja,
raamkozijn omvat het oosten,
toont ons purpergloren. Hoor.
Bolero dondert honingbliksem.
Prismaspectrum!
En overal ozon. Ozon.
Er is een tijd van komen en gaan
daartussen sta je op een scheermes
blaffende menigtes toe te hoesten
dat de poëzie geletterde zuurstof
is zonder welke we hersendood tussen
de stenen bewegen van geboorte en dood.
Als je nooit zegt dat iets mooi is omdat
je niet kunt zien wat van een ander eeuwig
deelbaar is ben je net als het heelal
alleen tril je negatief in een hoekje,
ook als er geen hoekje is omdat er zoveel
hoekjes zijn met trillende ego’s. Je trilt
altijd mee met de energie. Je weerkaatst
klanken van werelden die je niet kent omdat
leven een voortzetting is van alles wat koolstof
verbindt aan de hartstocht. Het staat steviger
als je geschiedenis de jouwe weet meedeelt in
de draaiing van de as.
Daar loopt een wonder,
zo mooi.
Ze schittert mee in de menigte.
Een ster die net boven de grond zweeft.
Ze zal nooit vallen,
ik mag geen wens doen.
Recente reacties