honing – martin m aart de jong
graaf de sterren nauwelijks licht
er daast een bij langs rode bloemen
overal steekt zij een naald in haalt
er strepen door de liefde mooit
het asfalt van de maan in tienbaans
wegen langs de hemel tooit lianen
met de tijd ze vrijt nooit voor
de grote liefde dient haar eigen
koningin en krijgt daarvoor
een plaats te slapen krijgt
daarvoor een leven lang.
Heel ‘soepel’ geschreven, mooi.
“graaf de sterren nauwelijks licht” vind ik intrigerend. “mooit het asfalt van de maan in tienbaans wegen” vind ik minder geslaagd.