Resultaten voor het trefwoord hemel

verschil moet er zijn – pallas van huizen

Betreft: Afwijkende denkwijze wat betreft de acceptatie van homoseksualiteit ten opzichte van hoe er over geschreven wordt in de Thora, Bijbel en Koran

Arme mensen,

Ongelovigen zullen mij geloven,
gelovigen zullen mij niet geloven,
seks en intimiteit is natuurlijk privé,
ook als je heteroseksueel bent
tolerantie dwing je niet af,
maar het lot,
daar waar we allemaal zo bang zijn voor het oordeel
bang voor liefde die je niet kent
diepgewortelde haat tegen alles wat anders is
omdat je denkt
dit kan echt niet
maar laat me u dit vragen:
wat is er mis met mensen die van elkaar houden?
elkaars hand vast willen houden?
ook al zijn ze van hetzelfde geslacht?
wat is er mis met mensen die elkaar willen zoenen?
ook al is het niet wat je verwacht?
Sodom en Gomorrah, Europa en Amerika?
Het prediken van haat, zelfs tegen homo’s
is louter kwaad
laat elkaar in zijn of haar waarde
en laat elkaar gewoon eigen keuzes maken.­
Het maakt helemaal niets uit wie of wat je bent
als je maar jezelf kan zijn
vooral thuis en in het openbaar
waar iedereen je kent.­

***­ Gedicht, gids naar aanleiding van wat ik op wikipedia las over profeet ‘Lut’

Lut

Lut (lees: Loet) (Arabisch: ) is in de islam een profeet en boodschapper die door God werd gezonden naar de bevolking van Sodom.­ Lut is één van de profeten wiens naam in de Koran voorkomt.­ Hij is in het jodendom en christendom bekend als Lot.­

De profeet Lut is volgens de islamitische traditie de zoon van Haran, de broer van de boodschapper ibrahim.­ Nadat Lut samen met Ibrahim uit het land van Nemrut naar Damascus emigreerde, werd hij door God voor de bevolking van Sodom als profeet gezonden.­ Hij verkondigde aan de mensen daar het geloof van de boodschapper Ibrahim.­ De bevolking van Sodom was ver verwijderd van geloof en moraliteit en de mannelijke bevolking pleegde openlijk homoseksualiteit.­ De Koran maakt duidelijk dat Lut de bevolking meerdere malen opriep om naar de geboden van God te leven en een einde te maken aan homoseksuele handelingen.­ Hij werd hierop bedreigd met ballingschap uit Sodom.­ Hierdoor verdienden zij de toorn van God.­ Gods boodschappers Gabriël, Michaël en Uriël kwamen in de gedaante van drie jonge mannen naar Ibrahim toe en deelden hem het nieuws mee dat zij de bevolking van Sodom zouden gaan vernietigen, maar dat zij Lut en de gelovigen zouden redden.­ Ook verkondigden zij aan hem de geboorte van zijn tweede zoon, die Ishaq zou gaan heten.­ Nadat de engelen Ibrahim hierna hadden verlaten kwamen zij naar Lut.­ Toen de bevolking hiervan wist, kwamen zij naar het huis van Lut en vroegen aan hem om de drie jonge mannen aan hen over te leveren.­ Nadat de drie jonge mannen de machteloosheid van Lut tegenover de bevolking waarnamen, maakten zij hem duidelijk dat zij Gods engelen waren en dat hij zich niet over zichzelf zorgen hoefde te maken omdat zijn volk hem niks kon doen en de volgende ochtend vernietigd zou worden, waaronder zijn ongelovige vrouw.­ De volgende ochtend werd de bevolking van Sodom samen met de stad volledig vernietigd.­ De stad werd op zijn kop gezet en werd vanuit de hemel bestookt met stenen.­

Na de vernietiging van zijn volk werd Lut samen met zijn volgelingen door God naar de Hidjaz gestuurd.­ Tot zijn dood zou hij daar blijven.­

Volgens een Hadith zou Mohammed hebben gezegd: Na mijn heengaan ben ik het meest bang dat mijn gemeenschap datgene (homoseksualiteit) zou gaan doen, hetgeen de bevolking van Sodom heeft gedaan.­

NB.­ In het verhaal wat ik van Lut ken, zegt Lut tegen de bovennatuurlijke mensen (Zeus, Hera, Apollo, Artemis, Dionysus, Pallas Athene etc..­) die denken dat ze de goden zijn, dat zij geen goden zijn en dat er maar 1 god is, in principe wat alle profeten zeggen dus en wat ik ook zo ervaar, het verhaal vertelt dat die bovennatuurlijke mensen allemaal in een kasteel op een berg zaten en dat zij en dat kasteel na een oorlog met Lut vernietigd zijn door god.­ Wat volgens de vertelling het bewijs zou moeten zijn dat er maar 1 god is.­ Een heel ander verhaal dus dan wat er op Wikipedia geschreven staat.

de betonnen hemel – pallas van huizen

Ook ik ben bang voor de dood.­
Ik zou je nooit willen verliezen.­
Hadden we maar het eeuwige leven.­

Ook ik heb het moeilijk.­
Ik zou willen dat ik je kon helpen.­
Iets doen dat de pijn stopt.­

Ook ik leef in problemen.­
Ik zou willen dat ik meer geld had.­
Iets doen dat de schuld verdwijnt.­

Ook ik ga gewoon door.­
Ik geef niet op en blijf volhouden.­
Alles kan maar een keer gebeuren.­

Het gaat om de liefde.­
Het gaat om vertrouwen.­

in ogenschouw – iniduo

het valt ledige luchten soms zwaar
de verheid van de ruimte te bevangen
misschien zijn vogels aan de hemel daar
om naar de gindse einder te verlangen

het staat in geblokte letters gedrukt
met woorden van verscheurde lyriek
wat ik in de verte zie is wat mij verrukt
vanuit mijn kleurrijk gebeitste optiek

draagvlak – iniduo

Horizonnen zoeken toenadering,
belangeloos. Een pril begin.
Geen ongeoorloofde aanval,
noch verraad aan een weerloos vergezicht.

Rust voor het getergde geestesoog,
daar gaat het om.
Door lange halen van een gewimperde zon,
zodat ijstijden dooien in lauw strijklicht.

Patronen tekenen zich af
in isobaren als lijnen van gelijkenis.
Zonder eigen aard,
om anoniem de ware hemel te schragen.

Thuiskoffers, gedragen in eigen kring
op de vlakte van nabijheid.
Binnen bereik van deze lichaamstaal
komt nakend gedogen bij vlagen.

blootlegging – iniduo

stel nu dat hemel en aarde
elkaar de hand reiken
dan zou de horizon
onder zwaartekracht bezwijken

zou meerstemmig grijs
in gevecht zijn, met daglicht
dat land en lucht zou vervagen
tot een spichtig enkelvoudig gezicht

en als strand zou vluchten voor de storm
lagen witte beenderen in een kring
gewassen door het brein
van gezandstraalde herinnering

mijn lief – jacob van schaijk

de lente was gemaakt van geuren en van jou
van klanken die je zong waren de dagen
en van de kleuren die je plukte was ons huis
we leefden een optelsom van kleine dingen

maar deze zomer zal het sneeuwen in de tuin
in augustus vriest het dertig graden
en de merels hebben warme truitjes aan
ze zingen een lied dat mij doet huilen

een late middag brengt getemperd licht
dat kaatst van een bevroren weide
felle striemen trekken langs de hemel
een donderen klinkt als in het concertgebouw

ik zal zwijgend zitten in een leunstoel
een lege naast mij hebben voor jou, mijn lief
van je aanwezigheid in geuren dromen
de magnolia in bloei zal een loflied zijn

herfstbladeren zullen vallen uit de kastanje
je naam staat geschreven op ieder blad
een briesje laat ze even zweven
een moment voor ieder woord dat sterft

december zal een maand van zachte regen zijn
een symfonie van druppels spelen op het dak
mijn kat zachtjes laten spinnen van begrijpen
van een weten dat het mensenhoofd niet kent

dan zul jij langzaam uit de nevel komen
mijn lichaam met vreugde binnendringen
warmte verspreidt zich vanuit aanvaarden
een kleine glimlach is mijn nalatenschap

* – serpil karisli

Aan de voeten van de besneeuwde bergen
Donkere hemel
Donkere foto’s
De verborgen sporen in mijn stilte
Een monnik die zijn lachen vergeten is
In de klaagzang van een oude vrouw
Verliefdheid is een reis

versteende vergezichten – iniduo

in een poging het bestaan te omarmen
speur ik de einder af naar een opening in de hemel
waar als het ware mijn lot in zou kunnen passen

als de lucht dan is geklaard
smelten alle bevroren tranen
op de wangen van verdwenen wolken

ik meen zilverkleurig licht te zien
maar verwar luchtledig blauw met groene pluimen
als kruinen op het vinkentouw
– gelukkig is niet alles wat het lijkt, zo lijkt het

nagalm – iniduo

niks bijzonders, gewoon naar de achtergrond drijven
voorbij de bestemming van vliedend licht
in de kantlijn van haperend geheugen achterblijven

de eerlijkheid gebiedt van een nagevoel te spreken
een afzwellend besef in vloeibare, ijle verten
die kort nabij nog van koudgebeiteld steen leken

in kringen rond de stuiptrekking van het heelal
van getijden die periodiek in zee wegsterven
weerklinkt zachte ruis van de dovende oerknal

de hemel trilt onder het gewicht van strovuur
het verdampen van elk geluid lijkt een roep
om bestendiging van eeuwigheid als korte duur