druil – lammert voos
de honden dragen mij over
de natte velden door een levend
Voermanschilderij van een verregende
zomer, aan de overkant van de rivier
staat roodbont vee met de poten in
het water, donk’re wolken aan den einder,
scheren boerenzwaluwen laag over de spiegel,
een slecht teken, staat een mottige reiger
te schuilen onder wilgopschot, een haas rilt
in het veld en een schollevaar loopt over
het water en stijgt in slow motion op;
mag ik alsjeblieft met die vogel mee?
Voerman is voor mij reeds lang passé
Mijn complimenten voor Succubus, Offers en Druil van Lammert Voos. Bij mij roepen deze teksten associaties op aan een vaderlandse, bodemloze triestigheid. Een enkele haast verdwaalde knipoog, houdt de boel verteerbaar. En dat alles zonder overbodige mystificaties en in behoorlijk, goed te volgen Nederlands ! Jammer dat ik mij geen voorstelling kan maken van een schilderij van Voerman maar vooral het beeld van het overhemd aan de te lage lijn, met de mouwen door de modder, zal mij bijblijven !!!.