Resultaten voor het trefwoord velden

hazenpad – iniduo

er lag iets in de lijn der verwachting
op de weg die bestemmingen verbindt

ik zag eerst niet goed wat het was
het bleek zo te zijn, zoals ik altijd al dacht

mijn verbeelding trekt in cirkels rond de polen
door een onbeantwoorde weg gescheiden

van de plek die lichtjaren voortduurt
van het continent dat verlangen voortstuwt

met aarden handen moet ik mijn akker doorploegen,
glooiende velden ontgronden, onomwonden

om langs wederkerende wegen te ontkomen
te verdampen tot een onzichtbaar elders

in de verte, met samengeknepen wimpers,
lijkt of alles zo heeft moeten zijn

user calendarclock-o

zonder tegenbericht – iniduo

als een boodschap langszij komt
aan de poort van droomtijd
in het bollen van velden

is er niet weinig aan gelegen
de einder van voorspelling
in vochtige grond te laten rusten

tot op het uur
dat het geheugen zich verheft
zich openrijt

user calendarclock-o

wenken voor gebruik – iniduo

met botte bijlen
noest & bezig
zijn bomen gerooid
en schaduwen geslecht
die niet langer velden omzomen
om voor vlakheid te waken

uit de ondergrond
van de kantelbedding
vloeit een gedicht op commando
woest & snedig
zodat rivieren omhoog stromen
en als oprisping uit monden braken

tart uzelf
blijf schudden
doorwaak gewraakte braafheid
vals & lenig
blijf in staccato klaarkomen
om heilige hoeren te raken

user calendarclock-o

yperiet – jan theuninck

yperiet - jan theuninck

‘s avonds laat
vult een mist
de vallei
zonder te beseffen
verstikt hij ons
als een duistere macht
op de velden
liggen onze lijken
en onder het gras
een bruine aarde.

user calendarclock-o

pacman – mattijs deraedt

Ik sta te grazen in de velden van de zon,
ik sta te kijken naar de voorbijrazende trein
die ik missen wou.

Ik draai mij om en staar in de oneindigheid
van de poëzie: loeiend in een raadsel dat
onopgelost mooier is.

Verwondering klautert uit de gracht.
Achter het hek staat een catatonische jongen,
hij draagt een wit masker met lange neus.
Hij wandelt traag naar je toe.
Eerst ren je weg maar uiteindelijk
draai je je om, samen met de menigte in je borst.
Je voelt geen angst meer
en je handen waden door de mist die hij is,
ook al spert hij zijn hoofd open als een haaienmuil.

user calendarclock-o

reacties – b. vogels

hij oogst handen op elkaar
eenwoordzinnen in een open mond

terstond groeit zijn pen
waarmee hij maait en hakt
de inkt druipt van zijn zeis

het is een kind dat zich
nu nog op zijn velden waagt
een dorpsgek zonder klompen

user calendarclock-o

lief – b.vogels

aan het lied dat ik neurie
zal je mij herkennen
aan de kleur van mijn kleren
en de plek waar een litteken staat

je zal me naar de velden leiden
als een gek in een veel te kleine stoel
en tussen duizend tulpen

zal ik je vinden

user calendarclock-o

verdwaald – bennie spekken

bent u hier bekend?

ik weet de weg in deze
uitgewoonde wereld

u moet helemaal terug
tot u niet meer verder kunt

en in geen velden
of wegen volgt u

de beelden het bos in

user calendarclock-o

laat me – b. vogels

laat me nu maar gaan
uit de dwaasheid en het razen

naar de randen van de wereld
waar merels het einde van
de stad inluiden

en uit de verte
de velden mij bewegen
naar het stille land
van zand en zingend riet

en niets mij nog terug kan fluiten

user calendarclock-o

vergezicht – bob elias

vanuit haar stoel
dicht bij het raam
kijkt ze over de velden,
weerspiegeling van
braakliggende akkers
achter haar ogen
waar oude bekenden
ooit verwaaiden,
haar gelaat
bleek en verlaten,
het licht dat langzaam
achter de einder verdwijnt.

user calendarclock-o