Resultaten voor het trefwoord honden

weer worsten – delphine lecompte

‘Weerhaken in worsten’ is de kop, de regionale krantenkop
We zitten in de lege lobby van een hotel in Gieten
Ik sta op en zeg tegen de oude kruisboogschutter:
‘In een wereld vol hondenhaters wil ik niet zwanger zijn…’
Maar ik wil het wel, rond zijn, zelfs in deze wereld.

Ik ken deze wereld nog niet lang genoeg
Ik heb nog maar 32 schele beiaardiers, 59 necrofiele tegelzetters
86 pseudo-boeddhistische lamaverzorgers
En 101 anesthesiologen met hoogtevrees ontmoet
Nee, ik wil ze niet opnieuw tegenkomen.

Ze zouden me opnieuw sarren met hun onbesneden fallussen,
Ze zouden me opnieuw onderwerpen aan hun knullige origamicollecties,
Ze zouden vooral hun geld en hun porseleinen reigers terugeisen
Maar het geld is op en de porseleinen reigers staan nu op de schouwen
Van vurige Bulgaarse mijnwerkersvrouwen, ze staan daar goed, ze worden afgestoft.

Ik verlaat de lobby en keer terug naar onze hotelkamer
De oude kruisboogschutter blijft zitten, hij wil begrijpen hoe het komt
Dat chantage, vadermoord en hondenhaat hier zo origineel uit de hoek komen
In de hotelkamer raadpleeg ik Marcus
Hij komt niet origineel uit de hoek, toch herlees ik zijn evangelie volledig.

‘Waar was je al die tijd?’ vraagt de oude kruisboogschutter
Wanneer ik eindelijk opnieuw verschijn
‘Zat je weer in de douchecel? Jezelf vol te proppen
Met gestolen pindakaaskuipjes en geschooide stroopwafels??’
‘Ik was het evangelie volgens de guitige Marcus aan het herlezen!’

De oude kruisboogschutter gelooft mij
Hij haat het wanneer ik de waarheid spreek
Hij verafschuwt het wanneer mijn waarheid met Marcus te maken heeft
We verlaten het hotel om chantage of vadermoord in het echt te zien
We verlaten het hotel om ongekunstelde honden te belonen met vegetarische satés.

los van de muur – pallas van huizen

De orde van logica, zij reikt verder dan de mensenlogica.

Het is een onbewogen dag, de deur achter hem dicht en op reis.
De logica van de natuur, balans en onbalans, de wetenschap van macht,
·om te gaan of te blijven. ‘Anneroos neutraliseert me, Ylcia laadt me op.’

Twee honden, Kaa en Kee, ongebonden aan een lijn.

‘Waar staat het voor en wat wil het zeggen?’ Vraagt hij zich af.

Dwing het kompas niet naar het zuiden als het naar het noorden wijst
en dwing het kompas niet naar het noorden als het naar het zuiden wijst.
Maak je los van de muur, begeef je buiten het cement en de fundering.
Spiritualiteit is als een volwassen vlinder, vrij, alleen, mooi, oneindig mooi,
·alleen voor jezelf.

Anneroos is hoog, zo hoog. Maar Ylcia is nog, nog hoger, verder dan zij.
Je kan zelf nog, nog, nog verder en hoger komen,
maar zo iemand heeft hij nimmer echt gekend.

Hij wilde tegen haar zeggen
dat hij deze vraag eigenlijk niet eens hoefde te stellen,
maar zelfs dat was niet nodig, het ging vanzelf.

‘Wat zeggen ze?’ Vraagt Ylcia haar man.

‘Ze spreken in waarschijnlijkheden, omdat ze niets zeker weten.
Niemand, niemand, niemand weet hoever die is. Niemand!

En schat, weet je wat het ergste is?

Ze zeggen, dat als ons hoofd niet aan onze romp vast zou zitten
dat wij ons hoofd ook zouden vergeten.

Met andere woorden tijd om Anneroos duidelijkheid te geven.’

Ochtenddauw laat langzaam aan grassprieten los,
een eend, een fuut, een vaart, een vijver.

Anneroos loopt op blote voeten als ze ziet dat haar man weg is.
Ze voelt twee botsauto’s botsen.

De honden, Kaa en Kee, zijn met de dromen van de oosterwind
vertrokken.

zoek je eigen einstein-rosen brug! – occludin

mijn universum
waar lynchen leuk is
paupers ongelukkig
baby’s niet bestaan
sterven een keuze is
slim zijn een plicht
waar jij niet bestaat
en ik ook niet
honden katten zijn
katten zichzelf zijn
risotto aan bomen groeit
en rivieren overstromen van whiskey

… of toch liever pinnen? – martin m aart de jong

hier op het abattoir van oude dagen
leg ik ze neer de koeien die zo mak
als schapen door de wei heen draven
in april het zal de wreedste maand

zijn voor ze aan het mes ermee dat
vee dat maar blijft blaten een haal
van het mes en insjallah op weg naar
haken om te worden uitgebeend versneden

tot de fijnste waren (als je er iets
uit kunt halen maar allee) die droge
longen naar de honden met die uit
geholde harten en beweeglijke tongen

ja die tongen hebben niet stilgestaan
want al dat blaten blaten blaten ’t is
gedaan je zou een pin door het hoofd
heen kunnen schieten waar nooit eerder

iets van betekenis door is gegaan.

om de moffen te verschalken – jacques santegu

fietste grootvader onder zijn jas
varkens over de grens
snuit tegen snuit, poten rond
de nek
als een slabbetje pensen
hesp en spek

in zijn zakken bruine zeep
waarmee hij ’t varkensmondje
voerde, zodat het krijten
ophield, ’t varken
zeep bleef slikken
’t is te zeggen …
en af en toe wat bellen boerde

de honden kocht grootvader om
met beetjes vlees
ook die beesten bleken uitgemergeld
voor hen haalde grootvader
maar al te graag al zijn zakken leeg

tweede kans – onbezield

achterom kijkend
over mijn schouder
zie ik verleden
klauwend toeslaan
lappen vlees gescheurd
van mijn rug
tot op het botmerg uitgebeend
vlees en vet
vernederd op straat gesmeten
orgaanvlees voor de honden
bloed door de goot
mijn knoken uitgekookt
vermalen tot gruis
hersenen op sterk water
als anomalie ten toon gesteld
op de kermis
van de huidige maatschappij

zie dan je boeltje
maar weer bij elkaar te rapen
nummertje trekken
achteraan in de rij

lopen om de gek te bezweren – ellen vedder

Act normal, be normal, tjak boem bam
Links rechts links, afpassen, oppassen
Stap boem stap, tjak boem bam
Tjak boem bam

Geen andere dingen tellen, niet
de honden, groter dan tjak buurman’s
Blijf erbij, stap boem bam
Stap boem bam

Laat versleten gedachten die steeds
sneller het hoofd aan gort malen, los
tjak laat los, tjak laat los
Stap boem bam

Ogen zacht, schouders recht, tjak boem bam
Tjak boem bam, links stap links, blijf lopen
Stap boem stap, be normal
Tjak boem bam

Stap rechts links, tjak houd vast, tjak boem bam
Stap normal, be normal, stap normal
Be normal, stap normal
Stap boem bam

revisited – quirien van haelen

Wie eenmaal in de appel heeft gebeten
Zit nooit meer eenzaam achter vensterglas
Vol spleen, zichzelf onnoemlijk te vervelen

Wie in de appel beet, laat eerder weten
Dat hij vandaag nog bij de kapper was
Of liket een foto waarop honden spelen

noach 2011 – lammert voos

de IJssel verdrinkt in regenwater en
er groeien paddenstoelen op mijn hoofd,
slakken kruipen langs mijn benen, de mussen
dragen reddingsvesten en kleumen op de nok
van het dak, op het dorpsplein spoelen de klanten
bij de haringkar weg; ik blaas mijn rubberboot
op en laad de honden in, voorts een kist met
voedsel, een paraplu en zuidwester en extra
schoenen die ik ook kan gebruiken als hoosblik
of roeispaan; het regent nu al twee maanden
zonder waarschuwing vooraf en de lucht
is nog grijs; volgens mij is God
een klimaatscepticus