Dans met mij, Beëlzebub,
de horlepiep, een zeemanswals.
Laat die klompvoet stampen.

Verschijn jij in fluweel gekleed,
ik als de groene fee, het
dwaallicht op dit boerenfeest,

verleidster van Hij die er
nooit is geweest, de geest
van mijn vader, vermommer van

het allerzachtst gestoofde vlees.
Nu offer ik precies een pond
in ruil voor echte fik.

En als het vuur dooft, zal ik
zingen, zal ik la lo liedjes zingen.
Lanoline zal ik zingen. Voor een
warme nacht.