och
ik zit niet tussen haar oortjes
daar is muziek voor
ze heeft al de letters van een bloem
in haar naam gestrikt
zoals haar: kroonblaadjes
in een weelderige dos
en als ze loshangen
de oortjes
zoekt haar hand mijn vingers
geluk zit in zeven letters:
dertien
of hoog in de vijf van vader
Ik vind het gedicht goed zoals het is.
Stoor je niet aan Jan Holtman.
Hij noemt mij Brabbelaar, “en brabbelaar betekent onverstaanbaar, onverstaanbare taal, dus eigenlijk een compliment voor een dichter als je het goed beschouwd.
Maar dat compliment is onverdiend, ” vind ik zelf!”
Een echte dichter ben je pas als niemand je meer begrijpt!
Maar wie leest zulke gedichten?
Een enkele bundel ligt onder een laag stof in de boekwinkel verborgen.
Juist de tweede strofe is mooi en beeldend
en het doet iets met je.
Het is als het kijken naar een mooi schilderij.
Dank je Monique.
Bij nader inzien blijf ik bij mijn besluit: ik kom er niet meer aan!
Dank je lijsterblom,
wat je zei over het gedicht zegt genoeg 🙂
Nee, ik ben het er niet mee eens; ik vind dat de strofes wél bij elkaar passen. Het gedicht is af zoals het er staat.
Niet te lang over nadenken, gewoon schrappen!
Jan,
Goed dat je niet nog eens over pathetiek begint. Ik doe het wel: de komende maanden ga ik mij eens goed in dat verschijnsel verdiepen. -)
B,
Het blijft een mooi vers, maar het weglaten van de tweede strofe maakt het gedicht juist niet te sober. En al was dat zo, wat is er mis met soberheid? Ik zal maar niet nog eens over pathetiek beginnen. Ik kijk uit naar Cynthia II!
Waarom ik het mooi vind, kan ik niet zo goed zeggen. Maar bij lezing kreeg ik een blij gevoel en ik moest glimlachen. Zegt dat genoeg?
Dank je bob, dank je Monique!
Jan, jouw reactie i.v.m. de tweede strofe is terecht.
Er is geen samenhang met het eerste deel van het gedicht (tenzij Cynthia de haren opstrikt om plaats te maken voor de oortjes, maar dat is al ver gezocht en niet duidelijk. Daarom moet in de derde strofe aangewezen worden dat het loshangen slaat op de oortjes en niet op de haren. En dit laatste vind ik dan weer leuk in zekere zin: de lezer wordt weer op het goede spoor gebracht.).
De tweede strofe zomaar weglaten maakt de compositie te sober.
Gezien er een band is tussen strofe 2 en strofe 3 opteer ik om het gedicht zo te houden. (en ook omdat het gedicht tederheid en gevoel oproept bij bob en Monique).
Een losstaand oor maakt een kruik fragiel, maar daarom niet minder mooi.
Ik waardeer je bemerking, en jouw opmerkzaamheid.
Het gedicht werd niet in één vloeiende lijn geschreven en is het bijeenbrengen van meer gedachten. Dat zag je goed.
Dag B.,
Een goed gedicht! Ik heb hier echter een reputatie hoog te houden: de Grote Schrapper en volgens Brabbelaar zelfs dictator!
Maar… De tweede strofe (die mooi en goed is) doet m.i. afbreuk aan de totale compositie…
Wellicht moet je van Cynthia een cyclus maken. Je tweede strofe kan prima een nieuw gedicht inluiden.
Teder schrijven, erg mooi
Gevoelvolle beschrijving van vader-dochter relatie, prachtig!