Merels en goederentreinen
Haast muziek
Daarboven schijnt oranje
aan te breken
En de dag
In zacht ontwaken
Resultaten voor het trefwoord muziek
als je keurslijf je beknelt,
werp het af en neem het
lillend vlees voor lief, kies
voor je naakte dans een
eigen ritme uit, maar zorg
wel voor passende muziek
: || ” Is houden van wel leuk? ”
Gek is eerlijk. Muziek is een gevoel.
De liefde doet dit, de liefde doet dat
maar het woord rechtvaardigheid
kwam er niet in voor
Toch voelen wij aan dat het perfect is
Het enige dat echt telt
De eerlijke gekte, leuke verliefdheid
de wereld hoeft het niet te weten
de genegenheid, het houden van
het respect dat je voelt
als samen in een warm bad
een zoen in gedachte
in een oase van rust
Als de lede tranen
die even spreken
aanvaarden we de stilte
de eenvoudige stilte
en laten elkaar
weer even gaan.
Nu ik eindelijk haar borstomtrek ontdek,
eindig weliswaar,
vergaar ik alle moed in de lingeriewinkel.
Hier moet ik kiezen.
Het doet er niet zo toe waar we uitkomen.
Of hoe ver ze uitkomen.
Al lijkt voorgevormd me,
voor de inhoud,
veiliger voor het vege lijf.
‘Honingkleur klinkt als muziek,
beklijft het kostbaar paar.’
bespeelt de winkeljuffrouw mij
met een zoete snaar.
Thuis wacht een nieuwe vrouw,
met een andere snit.
terwijl de laatste klanken
van de oude jazzmuzikant
met hem wegsterven
en zich vermengen met de
naweeën van de oerknal
schijnt een jonge ster
het brandpunt van het heelal
: de dinosaurus wordt afgebeeld
in grafeen, grafaan, grafiek, graffiti,
de muziek van Pink Floyd
en het vuurspuwende
straatmuzikantenorgeltje
draaien op volle toeren
als Herman Brood
zijn schilderijen te koop aanbiedt
in het centrum van een buitenwijk
waar de erfenis van
mislukte stedenbouw
de droom van jonge mensen verstoort
: alsof natuur het begrijpt
zet zij haar slagtanden in de ladder naar de top
waar tentoonstellingen de overhand hebben
op ground zero
drie bergen
zeven hemels
zestien hoven
worden werkvloeren aangelegd
waarop het goed toeven is
als de cyperse kat thuis is
zich tegoed doet aan
onverdiende verdiensten
waartegenover het losse blad
van gekapte bomen
afsteekt als
duister tegen kleurloos
nuances worden uitvergroot
tot levensgrote afbeelden
: op de pampa’s
klinken liederen van Victor Jara
gedichten van Pablo Neruda
Indiaanse stamliederen
welluidende klinken
samen met poëzie
van Spaanse veroveraars
en Amerikaanse cowboys
: op de maan is het silhouet
geheid van Lord Byron
die gisteren (of was het overmorgen)
dineerde met de president van Libanon
die niet weet dat hij dood is
en daarom bleef klagen
over alles wat niet gebeurd is
: in Hyde Park
verdedigt iemand Snowden en Manning
en doet wat elke mens
doet van nature
groeien bloeien de waarheid schreien
niet buigen voor domheid macht onwil
: de loftrompet zwijgt
om staatsburgers de kans te geven
zijn stem te beluisteren
: en zo geschiede in de bijenkorf
gelijk in de hema
Manieren kruipen over generaties in dansende eilandcirkels
Alle mensen kroelen hun handen in de lucht
waar de muziek liefde verkoopt uit de zee
stromen vrouwen met stoute blikken vrolijk
lijken de golven te kabbelen over mij heen
waar mijn ogen nog altijd rustig blijven voor
een jongen die achttien jaar in talent loopt
Waar zullen de sterren van vandaag Calvin in het verleden aanspreken
Briefjes van 50 likken de bar voor een moment
van genot spot lot laat mij even verder houden
van rondingen in bewegingen voor mij alleen
is het ritme niet het begrijpen van ogen tellen
we grenzeloos zonder enige tijdsbesef voor
een jongen die achttien jaar in talent loopt
Voor de beste dichter is gesprek stof genoeg onder de druisende clubs
Met de kin omhoog de muziek achterna,
sommige onschuld kan je geen nee tegen zeggen,
dus ik kijk verder en zeg ja.
Tidie die-dele-die, ti ti!
Respect voor muggen.
Stoppen met slaan, vrijheid van leven,
samen met de kin omhoog de muziek achterna.
Respect voor muggen.
Als het klopt heeft het een naam.
Laat me los, laat me gaan, spaar mijn woorden,
//met de kin omhoog de muziek achterna//
Je kan geen nee zeggen, dus ik zeg ja.
Respect voor muggen.
Tidele-die-die, ti ti!
Stoppen met slaan.
Respect voor muggen, laat me los.
Tidele-die-die, ti ti!
Laat me los, laat me gaan.
Elk gedicht is een litteken,
muziek uit scheuren,
scheuren van pijn,
gedwongen noodzaak, geen vergissing
zal ik maar zeggen.
Elk gedicht is een litteken,
als een blauwgeduimde duim, zinloos zuinig,
maar goed bedoeld.
Een gevangen emotie
in een moment van zijn.
Ben ik dit zelf of iemand anders?
Elk gedicht is een litteken,
herinnering in tijd.
Elk gedicht is een litteken,
het enige dat blijft.
De man in het bushokje gaat gekleed
in een tas van de Mediamarkt op zoek
naar klassieke muziek en de maan huilt
een aria van sneeuwkristallen
Het staat hem goed, die tas
maakt hem zonniger dan zijn hond
die steeds tegen het bushokje piest
in lange stralen, een belediging
maar nooit persoonlijk bedoeld
Baas is hij nooit geweest
Straks, in zijn kale huis
haalt de man uit naar zijn plaat met klassieke muziek
waar de wollen deken van vrieskou is
die hij genoeglijk om zich heen slaat
Hij man wacht op wat ooit komen gaat
de hond blaft en de maan huilt
een aria van sneeuwkristallen
Dat zijn neus in een handdoek sliep,
het gejaag op dikke ribben voorbij was,
beschreef zijn uitstapje in Anderland.
De stilte die het teweeg bracht.
Het vechten, niet meer met haar.
Achtervolgd door zijn schaduw
fluisterden de lichtjes.
Muziek is een zijnskwestie.
Achteruit inparkeren, zei ze.
In de grachten dreven vergeelde blikken.
Haar stem was vaag.
Geen idee waarom, maar ze zei zoiets
als dat ze me kent.
Recente reacties