De man in het bushokje gaat gekleed
in een tas van de Mediamarkt op zoek
naar klassieke muziek en de maan huilt
een aria van sneeuwkristallen

Het staat hem goed, die tas
maakt hem zonniger dan zijn hond
die steeds tegen het bushokje piest
in lange stralen, een belediging
maar nooit persoonlijk bedoeld

Baas is hij nooit geweest

Straks, in zijn kale huis
haalt de man uit naar zijn plaat met klassieke muziek
waar de wollen deken van vrieskou is
die hij genoeglijk om zich heen slaat

Hij man wacht op wat ooit komen gaat
de hond blaft en de maan huilt
een aria van sneeuwkristallen