alles bewoog, behalve de wereld – pallas van huizen
Ze voelde meer, meer dan wat ik uit ervaring weet
soms bleef ze eten, zette de tafel opzij
blikken kon ze lezen, ik enkel toe kijken
ze voelde meer, wilde water
inmiddels ken ik haar een beetje
hoort ze bij mij.
Zo komt het wel over. Maar het is een tekst in werkelijkheid kan onzekerheid een (prille) laatste kapot maken. Eigenlijk geen kans krijgen te groeien.
Het lijkt wel alsof je een ander gedicht gelezen hebt.