Ik ben een mens als alle anderen.
Vreemde eigenschappen bezit ik niet.
Op vijandigheid reageer ik zoals te doen gebruikelijk.
Op vleierij idem dito.
Ik denk altijd: laat ik het niet ingewikkeld maken.
In dat streven faal ik volledig.
Ook daar heeft iedereen last van, als ik iedereen mag geloven.
Wat is er verder nog met mij aan de hand?
Ik zou het niet weten.
Niets, denk ik.
Als een idealist te lang op me gaat inpraten, ga ik slaan.
Is dat wat?
Extreme gevoeligheid voor betweters?
Ach wat!
Rot ’n eind op, jij!
nog even niks mis mee
ik hou zo van bloemen
je bent zoals je bent
vriendelijke groet
De laatste strofe maakt je gedicht tot afval, ik zou het anders formuleren, dichterlijker, zonder te vlijen, kan het een aparte bloem zijn
vriendelijke groet