Resultaten voor het trefwoord rot

schroeven aan elkaar – rianne oosterom

Wat als jij nu een deel
van mij meenam
en dumpte langs de weg

Je weet wel
dat deel dat rot is
en nooit ver van de boom valt

En dat ik dan een stukje
van jouw been afzaag
zodat je eens hinkt
op één gedachte

en bij me blijft

Ik zou ook wel wat willen schuren
rond die neus van je
zodat de zalm eens overblijft
ook al is ‘tie in de bonus

en wij samen als in water

Als jij dan wat van mijn haren afknipt
dan zit ik er misschien iets minder
met mijn handen in

En dat ik een opvangnet maak voor je ogen
zodat ze niet telkens uit hun kassen vallen

En dat ik je armen ombuig
zodat ik ze open kan ontvangen

– Dan beloof ik dat ik dat ik geen gat zal boren
in dat hart van je

user calendarclock-o

n.a.v. – phillipe te bar

Black Swan : Aronofsky, 2010

Bij elke nieuwe stap die gaat in het anders
onbekende, daar waar ik uit moet komen
in dromig drijfzand dat al van ver ruikt

naar rot: krozen, as-
grauw. Verlegen knorren klinkt hardop
naast zalvend, maar gemeen, gakken of loeien
dat gilt open
dit drommig, dromig drijfzand,
braakbal van een lamme duivel.

“Toe maar, meisje! Schud eens op die beenderen… scherven…huid
en haar, vol bloed totdat er orde ligt en niets
anders is dan moest.”

Ach, kermende horror wordt betreden,
mijn horror, begeleid door knekelgillen
van herrezen reigers die zich grijnzend tonen louter in skelet.

nu
al wordend
ben ik dood

Wat hoort u? Het is weer het sissen
van die lamme duivel die neemt
al wat mooi,
al wat goed.

Immer oud zijn villend, stropend
Perpetuum Mobile gehouwen uit dooddonker teer,
dat alles bedekt wat een poging tot veranderen waagt
en dus mij bedekt.
Alles bedekt, maar vooral mij.
Mij, alles, mij

user calendarclock-o

reclameboodschap van een eenvoudige huurmoordenaar – martin m aart de jong

Ik weet niet wat ik zeggen moet. Maar soms hap ik naar adem en ik snak naar bloed. Geen woorden maar daden. Ik weet dat ik weer moorden moet. Zo gaan die dingen. De een wordt kaakchirurg, de ander God. Het moorden is mijn roeping, en mijn passie, maar ik ben niet rot. Ik doe mijn werk met liefde, en ik doe het goed. Snel. pijnloos en doeltreffend. Op verzoek zelfs zonder bloed. Heeft u nog iets te wreken, of een hoofdje af te breken? Aarzel niet en bel me, echt de prijzen vallen mee. Ik leg al iemand om voor een tonnetje of twee.

user calendarclock-o

chagrijn – gronama

ik beweeg me
wij bewegen ons
zij bewegen zich
dwars door natte herfstwind
dwars door natte bruine zeeën
– rot – rot – rot – tot op nerverig bot
rot op

bladerwaterval bedekt geheel de tenor
die over hele andere dingen zong
dit terzijde

wel treft men dronkaards
eindeloos lallend
– lal – lal – lal – lal – lal –
kurken die knallen
– KNAL – KNAL – KNAL – arm oor

blaasensemble’s
verstommen – verstomde – verstomd
staan gekromd
losgebroken wind blaast lijnrecht tegenin

ik schaar mij bij toekijkende honden
die vast het liefst
dit geheel
met instrument en al totaal verslonden – ik ook

wat kun je toch beginnen tegen herfst – op zijn allerherfstigst?

user calendarclock-o

zelfportret (1) – hans van willigenburg

Ik ben een mens als alle anderen.

Vreemde eigenschappen bezit ik niet.

Op vijandigheid reageer ik zoals te doen gebruikelijk.

Op vleierij idem dito.

Ik denk altijd: laat ik het niet ingewikkeld maken.

In dat streven faal ik volledig.

Ook daar heeft iedereen last van, als ik iedereen mag geloven.

Wat is er verder nog met mij aan de hand?

Ik zou het niet weten.

Niets, denk ik.

Als een idealist te lang op me gaat inpraten, ga ik slaan.

Is dat wat?

Extreme gevoeligheid voor betweters?

Ach wat!

Rot ’n eind op, jij!

user calendarclock-o

de appelboomgaard – frido welker

als ik was in de appelboomgaard
dan plukte ik geen appels
ik liep en ging zitten in de ochtendschaduw
en zag de zon later langzaam vergaan
gevallen takjes brak ik in kleinere stukjes
ik brak ze en brak ze totdat het geen takjes meer waren
ik liet ze vallen, en vergat

soms keek ik omhoog, niet naar de zon
maar naar de appels
die hingen daar te wachten tot ze rijp waren
en ik bewonderde ze voor het geduld
waarmee ze daar hingen
ik kon niet wachten
ik had zin in een appel

en al die bomen stonden op een rij
op een gazonnetje met kort gemaaid gras
eindelijk, er viel een appel
ik pakte hem op, hij was nog groen van buiten
en nam een hap, en spuugde alles weer uit
het klokhuis was verrot
net als altijd, alle appels waren hier verrot

user calendarclock-o