We staren navels
Onze eigen en elkaars
Tekenen ze in detail
Met stokken in het zand

We memoreren hoe ze soms nog jeuken
De fantoompijn van de afgeknipte koek
Het maakt zo moe
Almaar ons eigen stof te wisselen

We dragen emmertjes zout water
Tevergeefs naar onze uitgedroogde kuilen
Waar als we straks vertrokken zijn
Een groepje Duitsers neer zal strijken

Vanavond gaan we ijsjes kopen
Van het geld dat uit hun zakken is gerold
De smaak is minder zoet, maar goed
We zijn weer aangesloten