Resultaten voor de tag zand

wat zilt vermag – pastuiven verkwil

twee verweerde voetstukken op het zand van een strand aan de zeewaterrand zoutbevreten maanbeschenen enkel dat duo de rest reeds verbrokkeld alsof pilaren van de aarde de hemel nabij hebben laten vallen beplat het het plat platter onze pinnakels weerstaan in dit ondermaanse tranendal het aangedane leven

lichaamstaal – iniduo

ik volg de sporen in denkbeeldige sneeuw of zijn het mijn stappen, doch onbetreden wat ik onthouden moest, ben ik ook al vergeten want wat ik wist, is te lang geleden ik heb blinde muren opgetrokken om kilte te weren die schuurt als zand ik hou mezelf een universum voor ... »»»

verstekelingen in een fles – sanja simunic

zo, zei vader opgeruimd nu gedragen wij ons als kaaskoppen en gaan naar zeeland met vakantie we zongen van dansen aan zee we groeven een kuil voor een duitser we aten boterhammen met zand we ploegden door het rulle duin zagen de zon achter dishoek ondergaan stonden oog in oog ... »»»

de hand – merlijn huntjens

een hand buigen, breken willen desnoods maar hij haakt; onmogelijk is het verroeren, of het vervoeren. het zwaaien naar de mensen aan de overkant, het brieven schrijven voor ze, overzees. of tekenen in het zand aan de rand van je eiland. de andere van de twee, bewegelijk is te druk ... »»»

driftregens – iniduo

Laat mij niet denken want dan slaat de vloed al comazuipend een bres in de wering van los zand, steen en behaard vlees. Ik heb een eiland in de dag gedroomd. Nu ik wakker ben moet ik het water tussen de kusten doorwaden. Zonder aanraking en zonder oogcontact met de ... »»»

zand & water – martin knaapen

geduldig gestaag graaft het fijne zand in de stalen tanden van de wielen water legt een laagje roest volhardend sterk duwt en trekt de machine het zand diept het water roest de wielen draaien de machien vertraagt het trekt en duwt tegen beter weten zwaarder en trager nu dan remmen ... »»»

dichterbij – jelou

vreemd genoeg vervaagt jouw silhouet strijkt enkel nog de wind je lang geleden haren jij mij je zeldzame glimlach wanneer jij je even, heel heel even vrij zo anders als zand toen door je vingers glipte je huid deed tintelen en jij één zo één met ruisen van de bomen ... »»»

in de woestijn kun je veel leren over de tijd als je geen zand in de ogen hebt – delphine lecompte

In de woestijn kom ik hem eindelijk tegen De anemische taxidermist vijf maanden geleden spoorloos verdwenen Met mijn bronzen nijlpaard en met mijn ultralevende tombolagans De woestijn is natuurlijker dan de taxidermist En de taxidermist is bleker dan ik. Hij herkent mij niet, de anemische taxidermist Ik werd dan ook ... »»»

* – dio the cilany

ik ben van knekeldonkere rozen en bloedgevaar op de grens van schemering als het deksel van mijn ziel wordt geblazen daar strijk ik zand in je haar jij neemt mijn hand niet eens maar plaatst vingerafdrukken in je hart draait straatlantaarns in versponnen spiralen alsof rode stormen langs het distelpad ... »»»

dagje in de duinen – pallas van huizen

Zijn kroket was in het zand gevallen, haar aardbeiensoftijsje droop over haar net nieuw gekochte T-shirt van de HEMA, haar man staarde naar de lucht en hij als kleine filosoof staarde mee, zonder zichzelf een vraag te stellen ergerde zij zich aan de afwezigheid van zowel de heren als de ... »»»

Recente reacties

Robert Kruzdlo: Zou het gedicht willen herschrijven, toch...? Kruzdlorobert.com
Robert Kruzdlo Flow Teksten: Ja, nu ik het terug lees..., hier-en-daar valt er weer, alweer iets te schaven. kruzdlorobert.com
Manja Croiset: Beide en niet beiden. ...
Krishna: zegt:Ha, ja, het ligt natuurlijk voor de hand om het te lezen als een soort van ode aan mijn ...