oerol – jan holtman
mijn oude vader heeft het touwenmuseum opgericht
achter de dijk, tegenover het kerkhof te Zurich, Surch
zeggen de friezen, this is Surch, zegt mijn vader
en dit is touw van zee, kom we lopen naar Harlingen
maar niet om de boot naar Terschelling te nemen
want dat is heus niet het mooiste plekje op aarde
en nu het Oerol festival daar gaande is, wellicht zelfs
het lelijkste, de kunst bestaat daar bij de gratie
van twee naakte wijven op een bakfiets
Wederom met graagte gelezen:-)
Heerlijke nuchterheid ener generatiekloof;-)
Dank u!
Ik vrees meer waarheid dan generatiekloof…
O jee! Terwijl ik alleen maar lovende dingen erover hoor en vooral “dat ik dat ooit eens meegemaakt moet hebben”. Niet dat het mij trekt, maar ieder zijn afdeling;-)
Ik vond het een mooi contrast, het had iets melancholisch van vervlogen tijden en dan opeens zo’n nuchtere eindzin over modernigheden;-)
Het gedicht had evengoed over Noorderzon kunnen gaan! Je mist meer wanneer je er bent geweest, dan wanneer je er niet bent geweest!