Steeds sneller draaide de oerzon om zijn as
veroorzaakte een implosie in de ruimte
brak in stukken en verdampte tot gas
Sommige dingen gingen sneller dan het licht
niets wat vast stond, wat nog werkelijk was
een nieuwe jonge zon nam zijn plaats
gaf de ruimte een nieuw gezicht
Ons huis, onze aarde kreeg vorm
veranderde van gas naar vast
water daalde neer, maakt het land nat
vruchtbaar voor de groei van gewas
Nu zes miljard jaar later
kijken en luisteren we
met nauwkeurige resonantietelescopen
naar oude en nieuwe sterren
Voelen ons oppermachtig,
willen het nadoen
en houden ons hart vast.
Resultaten voor het trefwoord aarde
De bodem was bereikt
het gat, was geen gat meer
iets wat we accepteerden
eigenlijk nooit zo geweest was
gewoon geen onderdeel van deze aarde
waarvan je wist dat het er niet was
uitgehold, uitgesleten
een veelste rustig niets
alles was missen
tot zij jou zag, het gat zag
wat het betekende
alles was missen
voor haar, voor mij,
voor iemand
of iets.
Vandaag, vrienden, zingen
we ons naar de vergetelheid.
We reizen tot boven
de pijnboomgrens
en zetten ons neer onder het
licht van een oeroude ster
waar de wereld eindelijk weer
tot rust komt en terugzinkt in
haar natuurlijke, geheiligde
staat van onverschilligheid.
Waar al haar ontroeringen weer
tot alledaags ongemak worden,
haar kalkstenen tranen niet
langer tot museaal marmer
worden samengedrukt,
haar meanderende beken
worden rechtgetrokken
en haar hysterische snik-
blauwe luchten in kalmer
tinten gepuzzelstukt.
Want eeuwig vallen
de regens in Frankrijk,
warrelt de geur van
versgebakken brood
er door leigrijze straten,
krijsen de everzwijnen
in de bossen om manna,
bedrijven stelletjes
de liefde in portieken,
schilderen krankzinnige
schilders blad voor blad
de vurige vingers van de
esdoorns op de hellingen,
speelt iemand Satie op
een Normandisch strand.
En eeuwig tuimel ik,
handenwringend,
in een vrije val
naar moeder aarde,
als Icarus,
als een oeroude ster
zingend,
zingend.
De aarde raakt uitgeput, overbevolkt,
grondstoffen raken op, het milieu wordt vuiler
de mens egoïstischer, meer en meer gericht op overleven
in plaats van gewoon leven
Je moet ergens beginnen, het einde nadert,
alle partijen zijn zich aan het bewapenen,
er hoeft er maar een te schieten
en de engelen zijn vertrokken
de hel breekt uit
wat is er daarna nog over?
een kilo goud en een kilo eetbaar graan?
wat zou een ei nou eigenlijk echt kosten?
ik sta voor de ontstekingsknop,
ik kan mijn eigen leven nemen of die van de wereld
een handvol mensen zullen overleven
alles een nieuwe waarde moeten geven
hervalueren
en dan is het wachten
op de volgende oorlog
met stokken en stenen
want wat we nu nog hebben
dat zal er dan niet meer zijn.
Tot zover,
gelukkig weten u en ik
dat het niet zover hoeft te komen
als we verstandige afspraken met elkaar maken
de noodtoestand vermijden
en elkaar het vertrouwen geven
dat we het goed doen voor elkaar
door het daadwerkelijk ook goed te doen
dus zonder te ruilen, te liegen, te stelen,
geweld te gebruiken of te doden.
Maar als ik vandaag dan weer naar het nieuws kijk
dan denk ik soms dat het echt niet meer goed gaat komen
omdat er nog zoveel mensen
wel ruilen, liegen, stelen, geweld plegen en doden,
ik sta wel aan de goede kant van de streep en u misschien ook wel,
maar al die anderen? sommige zijn gewoon onwetend…
wat kunnen we nog van al die anderen verwachten?
als het er echt om gaat?
wie zich als hoer
laat gebruiken
kan moeilijk spreken
van verkrachting
laat echt alles
met zich doen
moet je kijken
hoe smerig
lozen gaat vanzelf
loopt de mond van over
misschien zijn het warmtelijnen
die koude doorkruisen
of stille omgangsvormen
aan het oog onttrokken
door stadia van afstand
op pijlers van de overkant
door kromming van aarde
in verbogen ruimte
in mate van vaagheid
onoverbrugbaar
onoverkomelijk
zal ik toegelaten worden
tot de plek van mijn afwezigheid
ik weet het niet
niet bij benadering
het was begoocheling
toen ik een foto van gewortelde schaduw trok
ik weet nog hoe het rook
de savanne van het warme hart
de kou van de eenzame toendra
ik ben vergeten hoe het voelde
de gouden mist, de ochtend van de nachtbraker
het laaghangend fruit
in je kop draag je nog vrucht
je bast is gegroefd, je dagvlieg gevangen in amberstroop
onvermijdelijk en gedurig
om alleenstaand mensenlevens te volharden
doe het niet, heb geduld
zet de aarde naar jouw hand
stel nu dat hemel en aarde
elkaar de hand reiken
dan zou de horizon
onder zwaartekracht bezwijken
zou meerstemmig grijs
in gevecht zijn, met daglicht
dat land en lucht zou vervagen
tot een spichtig enkelvoudig gezicht
en als strand zou vluchten voor de storm
lagen witte beenderen in een kring
gewassen door het brein
van gezandstraalde herinnering
de vingers vast in de geldautomaat
de kaart afgebroken, geen service nu
patat koud, de sokken nat, tas gestolen
de zinnen losgeweekt uit een kroeg
ik kan mijzelf niet meer bewijzen
existentieel van het papier afgewaaid
bestolen in een draaideur, geen bereik
apps schieten te kort, waar ben je?
help mij, geef een dollarteken herken
mijn spelling, de dictie van de wanhoop
geef me je code, ontruim me dan
geklinkerd, gestrand, ingepakt, verpand
vouw me open als een biljet, weet me
zoals ik jou weet, laten we feiten zijn
je laatste sigaret? geef me die dan
neem mijn vlees en eet, ik ouwel jij geest
lief ontsporen, val zonder eind, ver land
herinner mij, stel me voor zoals ik hier
kijk mijn ogen ze staan los van mij
ze dwalen af, je verlaat me al, ik voel het
spijt, bitterzoet in de zon, rauwe huid
van het zout, de aarde staat op springen
en nog verga ik niet, het blijft wringen
je brandend haar, je handen in een sopje
klaar om gelukkig, waren we maar
een oogopslag gevuld met de geschiedenis
je reinste, alles, ook je haarkleur,
het verschiet, waar ben je, maak me los
vergeet mij niet…
Toen de bergen hun dalen lieten meanderen
En de zee bevrucht werd
Toen wij baden en zongen
Zo was de Aarde een oord
Toen kwam het gevecht
Wij keerden ons
Wij hoopten
En wij huilden
Toen de zee voer over de bergen,
Toen de maan zwijgend scheen,
Werd de Aarde ontheiligd
Liefde kon niet meer bezongen worden
De kus verwaarloosd
(En wij wachtten.)
Recente reacties