Resultaten voor de tag aarde

wat zilt vermag – pastuiven verkwil

twee verweerde voetstukken op het zand van een strand aan de zeewaterrand zoutbevreten maanbeschenen enkel dat duo de rest reeds verbrokkeld alsof pilaren van de aarde de hemel nabij hebben laten vallen beplat het het plat platter onze pinnakels weerstaan in dit ondermaanse tranendal het aangedane leven

op je schouders – pallas van huizen

We wonen op aarde, in een stadje dichtbij zee we hoeven niet te praten zijn dieper dan water dat kan je voelen dat weet je en ondertussen kijken de engelen mee

vooravond – iniduo

morgen gaat het huis tegen de vlakte lijken bomen berooid, op slag hun staketsels gerooid komt herinnering in de wurggreep van kaalheid geraakt althans het fundament van het ooit onmiskenbare in sluierbewolking, in stiltekramp ontaardt aarde in ontgronding morgen is het te laat gedaan er is nu geen tijd meer ... »»»

ware liefde – martin m aart de jong

Hier in Droompaleis “Gesprongen Veren” ontmoette ik haar voor het eerst. Het kan verkeren heren in de liefde. Ik wist van haar het meest te houden van wie er op de aarde leeft. Haar lippen bedruppeld met fonkelende paarlen wanneer ze haar lippen als een warme perzik open sneed om ... »»»

loupe – hans mellendijk

Het instrument nog geen melkpak groot om vanaf de maan naar de aarde te kijken voor een pixelportret om te vergelijken. Om te vergelijken pieken in het licht spectrum met die van exo-exemplaren met de meest aardachtigen tot nu toe. In de zoektocht naar buitenaards leven ontdekte men Kepler 62e ... »»»

delven – iniduo

de tijd moet nog vloeien langs ontelbare korrels nog wringen langs doorwrochte grond zich ontknopen en weer verwarren in doorploegde aarde, gewassen met traanvocht van stervende ogen, duizend doden lang de tijd moet nog kantelen in de vlietende beek zich nog blussen in het gelede landschap zich ontdoen van rauwe ... »»»

het onbetreden pad – christos makrigianis

Inleiding Vrees niet kom nader lezer, hoop of gelukzaligheid kent hier geen plek enkel de verderfelijkheid en vergankelijkheid van het leven, de liefde zit naast ons bij het vuur. Ik zal je leiden tot het pad van decadentie, zij die hoop kennen zullen deze afzweren. Zij die vergankelijkheid ervaren zullen ... »»»

* – christos makrigianis

De nacht slaap niet , de maan nu in vergeten waan. De glinsterende wezens gevangen in het zwart. Wie, wat zijn ze en hoe verslagen en ontvangen in de nocturne pracht. Een vrouw stapt uit mijn zicht de synthese van de vlam in. Ze zwicht taal, woorden de uiting van ... »»»

de plaag – christos makrigianis

De wereld openbaart zich aan ons Allen, doch met gesloten ogen sluiten Wij dit af. Wij die bomen vreten, Dieren, de raven die ons de dood Wijzen, volledig vergeten en Negeren. Er heerst een plaag, soms De handen wassend in onschuld, doch Vaak gedragen door het afgestorven Nachtegaal gezang. Alles ... »»»

de valse dood aan de deur – ploos

die vrouw vond tot slot van god en los van man en muis – geen flauw idee dat haar huis haar huis allang niet meer is het gek dat ze het niet herkent en jou je geur is raar geworden want dat kan je kan iets zijn dat haar ternauwernood ... »»»

Recente reacties

Robert Kruzdlo: Zou het gedicht willen herschrijven, toch...? Kruzdlorobert.com
Robert Kruzdlo Flow Teksten: Ja, nu ik het terug lees..., hier-en-daar valt er weer, alweer iets te schaven. kruzdlorobert.com
Manja Croiset: Beide en niet beiden. ...
Krishna: zegt:Ha, ja, het ligt natuurlijk voor de hand om het te lezen als een soort van ode aan mijn ...