(Veluws hekeldicht XII)

Afgekloven Bijbeltaal zwermt langs de ontevreden schede
van Knotmuts Baarmaarraak, moeder van zondelingen.
Zij schaaft hun haar in oude banen waarbij zij stiekem voelt
wanneer zij restanten uit het kruis veegt en zucht.

Met harde handen steelt zij liefde uit vanbinnen,
draagt vruchten op enge blikken van zware lucht.
Hoe zij schikt en wikt en weegt als lust haar overvalt
en het beest zijn dwingding bij haar stalt.

Met een doek veegt zij haar dijen, als zij is gebruikt
en heel het donker hallehuis naar eeuwig vallen ruikt.

Onder haar rok de duizend dromen benen,
die ontslapen weten waar naar toe het kan.
Maar hardleers en stevig ingebonden legt zij toe
op elke beweging en broedt en broedt en broedt….