Resultaten voor het trefwoord eeuwig

op weg naar Ø – arne berdache

op weg naar Ø
ontmoet ik contingent a ∈ B
we nemen even afstand van de Staat
en drinken een glas wijn

op een kruk aan de andere kant van haar toog
we lachen even en spuwen vuur en gal
op vers voet- en fietspad

a weet zich te onttrekken en wordt
net zoals ik ∉ B
al riskeerden we toch even eeuwig opgesloten
en verkeerd te kantelen
samen te verzeilen in het Dal van Hinnom

ah hoe leuk als twee
die omzoomde weg op te gaan
naar Ø

volle maan – iniduo

schijnen maan
stralen in
het niet van
eeuwig licht

lach en traan
niettemin
blijken dan
uit het zicht

op niveau
hoog en ver
van een ster
uit haar baan

althans zo
kijkt men er
her en der
tegenaan

de mossel is al heel gauw blinder dan de steen – jos van daanen

Ik kan je niet meer lezen
zei de mossel tegen de steen,
je gezicht is te verstrakt en je wezen
is diep weggezonken in je huid.

Gisteren kwam je nog zo heerlijk langs
mijn randjes schuren, sleet je nog
mijn scherpe kantjes, klopte je op mijn rug
om te kijken of ik binnen was.

En nu lijk je me dan zo verlaten
en voor eeuwig in jezelf gekeerd,
mijn lief, mijn steen, mijn ooit
zo gladgesleten zielemaat.

bakerkamer – iniduo

in geveinsde doofheid van de muren weerklinkt gefluister
in kraken van de trap en piepen van de deur, als geratel van ketenen
in de zwartheid van een gewatteerde nacht

tot hier moet mijn schaduw hebben gereikt, onwetend
van annexatie, van wrikkende, schurende tijd
tot hier, in de kamer waar ik het lot van jeugd volbracht

ik zie flakkerende schimmen, geplaveid met vuurtorenlicht
het is al donker maar er zijn geen lampen aan
als teken van verlating zonder tegenbericht

zodra het verleden mijn geheugen verlaat
herhaal ik mijn mantra;
‘niets is zo eeuwig dat het nooit voorbijgaat’

vriend – martin m aart de jong

Laat ik het hebben over jou. Ik maak
me zorgen. Hoe je de dagen doorstaat
en iedere dag toch trouw blijft posten.
Het is allemaal niet veel zaaks, los

strooigoed voor de vogels alsof je in
jezelf praat. Maar dan nog, wat zeggen
statistieken, wat zegt een “vind ik leuk”
Twijfel je nooit? Wil je niet opgeven

klap je nooit dat boek eens dicht en stap
je naar buiten, groet de vreemde die je buur
vrouw is. Dit is het leven niet. Beschermd

gebied vol onnatuurlijk heden. Geen dood
voor wie een status heeft. Profielen staan
onopgeheven voor eeuwig langs de lijn van tijd.

stellingbouw – martin m aart de jong

Er is een tijd van komen en gaan
daartussen sta je op een scheermes
blaffende menigtes toe te hoesten
dat de poëzie geletterde zuurstof
is zonder welke we hersendood tussen
de stenen bewegen van geboorte en dood.
Als je nooit zegt dat iets mooi is omdat
je niet kunt zien wat van een ander eeuwig
deelbaar is ben je net als het heelal
alleen tril je negatief in een hoekje,
ook als er geen hoekje is omdat er zoveel
hoekjes zijn met trillende ego’s. Je trilt
altijd mee met de energie. Je weerkaatst
klanken van werelden die je niet kent omdat
leven een voortzetting is van alles wat koolstof
verbindt aan de hartstocht. Het staat steviger
als je geschiedenis de jouwe weet meedeelt in
de draaiing van de as.

kiem – b. vogels

toen ik een kind was en nog speelde
met de gedachte dat dit eeuwig was
liet ik me strelen

handen waren dekens
huid een bad
van aarde voor een plant

nu klimmen mijn woorden
langs de tralies van volwassen zijn

* – maaike klaster

Mijn vader zwaaide mij uit
voordat ik ja kon zeggen.

Als de auto met de kist ons huis
voorbij komt rijden, jankt de nieuwe hond.
Eeuwig weerzien met haar oude baasje.

Een lijk terug naar huis rijden
om iedereen te laten weten wie er dood is,
zodat wij vanuit de rouwstoet naar buiten
met David Bowie uit volle borst mee kunnen fluiten:

Let’s dance, put on your red shoes and dance the blues,

zodat we weten dat alle huizen zullen huilen,
zij mijn vader de laatste keer thuis zullen wuiven.

laatste ronde – bennie spekken

er zijn er die hopen
dat het eeuwig doorgaat

die altijd blijven hangen
laten we wel wezen

die vrezen, die zijn link
een ander kan stikken

en die smekende blikken
geen aandacht aan schenken

de muziek stopt. het is hard
maar het houdt een keer op

verzameld werk – jacques santegu

“De mens, die in enigerlei richting naar het betere streeft, maakt zich in gedachten
veelal voorstellingen van te verkrijgen resultaten, welker totstandkoming
hij bij dieper nadenken als niet te bereiken uitslag
van zijn pogingen moet aanvaarden.”

( J.L.J.J. Harms, Toepoel’s Hondenencyclopaedie
tweede bijgewerkte en zeer vermeerderde druk )

Aan het eind van mijn Latijn staat enkel nog de hondenencyclopedie overeind
in de boekenkast. Ik hoef niet langer een bibliotheek
maar een mand
voor mijn honds bestaan.
Van een Dostojevski onthoud ik slechts de donkere dagen:

de schurftmijt plant zich voort onder zijn ongeborstelde haren
hij ligt aan de ketting
ergens
in het diepe ruim
waar ratten hun snippers printen in vergeelde vellen.

Ik zoek een mand voor mijn honds bestaan, ik wil niet
eeuwig blijven zwerven.

Ik moet jouw sappige kluiven niet. Geef me mijn hondenencyclopedie
om er ons in terug te kunnen vinden
ons samen te begraven.