Resultaten voor de tag eeuwig

na de winter – onbezield

bij dag in nacht in bevroren koude zelfs jij warmt niet vesting in een wereld zelfs de klimop rouwt eeuwig schijnbare duur mijn oubliëtte zwart de wereld wit onmeetbaar strenge vorst liet krassen op mijn ziel littekens die moeilijk helen, niet vergeten kunnen worden mijn sprankeling was! bij toeval greep ... »»»

impromptu nr. 4 – onbezield

Allegro 130 “Am Krummbach” je water stroomt voor eeuwig over rotsen nu ijzig koud deels bevroren toch nog lieflijk sneeuwtoefjes garneren je voorde en oevers elke bocht volg ik zoals immer nieuwe zichten en geuren boven je ijsdampige water zweeft de vrieslucht tastbaar levend nog steeds betover je in de ... »»»

wervelende kracht – elize augustinus

troosteloze dagen van weleer ik registreer in mij de tijd van strijd eeuwig durende omwenteling kosmos dode gedachten eenzame nachten ontkomen aan de chaos waar de huizen ruimer en de ramen open sterke levensstromen waaien kennis lichtstraal vonk van weten tussen licht en duisternis zien wij groene blaadjes trillen als ... »»»

* – onbezield

de myodes glareolus beweegt zich nerveus klikkend, scrollend benieuwd, bevreesd, elke dag uur, minuut, seconde… een grauwe greep om het hart beheerst doen en laten is al het moois wel mooi? het verleden knaagt zich een weg die mare duurt eeuwig voort als in de poel der zielen vechtend, klauterend, ... »»»

de frituur – mattijs deraedt

Zij zag hem, de vreemde jongen met zijn uilenogen, kijkend door het sleutelgat van haar glazen deur. Zij zag hoe zijn handen zwart kleurden op het glas als twee spartelende olievlekken druppelend langs het zout van haar spiegel. Ja, het zelfde zout dat aan haar botten vreet door de mazen ... »»»

bedwarrelde paden – walmzand

ik ken een ruimte bekend alleen aan mij wijze eiken en berkenschilfers bedwarrelen daar het pad afstervend leven composteert wacht op adem en vocht dat pad, doordrongen van wetenschap en hoop al wat het nodig heeft is licht, adem en vocht… de vier ruiters trekken er om heen onberoerde levensruimte ... »»»

boven de bergtoppen, onder de hemel – walmzand

zie… de zon en de maan als surrealistisch licht hun geschenken gaan samen het universum in doch bedonkerd en versluierd door smart en grief hardnekkig die greep… eeuwig lijkt die duisternis totdat de korrel het lichtpartikel vangt daarmee het leven hervonden gestaag groeit zelfvertrouwen al het geschonkene geabsorbeerd een explosie ... »»»

de berg I – walmzand

Walmzand was… er was, nog steeds onder donkere sterrenhemel hoog in de bergen een vlakte, onontdekt daar kom ik vandaan lang geleden was er alleen zand, ronde en vierkante kiezels walmzand… en water, waaruit geschapen werd ik nam alles in mij op zweefde boven die vlakte verdampte dauw doordrong mij ... »»»

visioen – dirk wolters

Ik zag de goden zich met tomeloos plezier verbazen om hun eigen onvermogen ik zag ze spelen, uit verveling zomaar iets proberen eerst geschrokken, daarna vol verrukking kijken naar de eerste zonnestralen ik zag de tijd beginnen en ik zag het universum eeuwig lachen om een zelfbedachte, wonderlijke grap.

au printemps – willem van hees

De avond streelt mijn naakte huid Warme lucht woelt door mijn haar Gelijk Eos straalt Selene Seringen spelen op hun harp Calypso zingt haar lied De zee klotst geil heen en weer Ik snuif onsterfelijkheid diep op Zoete zaligheid duurt eeuwig

Recente reacties

Robert Kruzdlo: Zou het gedicht willen herschrijven, toch...? Kruzdlorobert.com
Robert Kruzdlo Flow Teksten: Ja, nu ik het terug lees..., hier-en-daar valt er weer, alweer iets te schaven. kruzdlorobert.com
Manja Croiset: Beide en niet beiden. ...
Krishna: zegt:Ha, ja, het ligt natuurlijk voor de hand om het te lezen als een soort van ode aan mijn ...