vaders woorden – jan holtman
heb de vrouw die je niet hebt, maar lief mijn jongen
want zij zal er altijd zijn, maar spreek niet te veel
over haar, want zij is jouw geheim
jouw kunst en jouw bestaan bestaat bij de gratie
van haar zoete, lieve woorden en van haar kut
waaruit je dagelijks drinkt
Haar kunst is zijn kunst,” zijn zoete woorden”,” haar zoete woorden.
En niet de hele wereld maar alleen hij drinkt uit haar kut.
Je gedicht getuigd van een scherpe oplettende geest, Groetje van eliZe, of moet ik zeggen Vader?
Mooi gedicht, alleen houd ik niet zo van het woord kut in een gedicht
Kan zo in een Hans Teeuwen voorstelling.
Bijna een bijbelse gedachte van vader. Nou lijkt me een kelk beter passen bij een bijbelse gedachte maar vader is van deze tijd.
Het gedicht is een overpeinzing waard.
Ik houd ook niet van het woord “kut” in een gedicht en distangeer me graag van de vrijdenkers die hier met enige regelmaat frivool menen te zijn. Het woord heeft hier echter een niet erotische, maar m.i. wel belangrijke functie…
Ik worstel meer met regel vier die grammaticaal niet deugt. Bestaat moet bestaan zijn, maar dan krijg je twee keer bestaan achter elkaar, weliswaar als zelfstandig naamwoord en als werkwoord, maar toch. Een goed alternatief voor het woord “bestaan” is welkom…
jouw kunst en jouw zijn bestaan
jouw kunst en jouw bestaan leven
jouw leven en jouw kunst bestaan
Even een ‘stukje’ meedenkerij Jan, wat denk je van:
jouw kunst en jouw bestaan rusten op de gratie
jouw kunst en jouw bestaan leeft bij de gratie
Welke van de drie? “jouw kunst en jouw zijn bestaan”! Kijk, hier heb ik wat aan! Gerardus, je hebt mijn gedicht voltooid, waarvoor oprechte dank!
“Kut” of “Kelk”, roept u maar…
Kelk. “jouw zijn” vind ik niet mooi. Alternatief: “jij en je kunst bestaan bij de gratie”
Om het gedicht “af” te krijgen zou je ook eens naar de eerste regel kunnen kijken. Wat doet die komma daar? En dat maartje is ook overbodig.
Ik roep: KELK
Om het moeilijk te maken:
jouw kunst en jouw bestaan gedijt bij de gratie
jouw kunst en jijzelf bestaan bij de gratie
foutje bedankt. gedijt = gedijen – zou wel goed bij die kut passen ;-).
Ahum, die komma kan ook weg, doch het woordje “maar” niet. Zonder dat worden vaders woorden gebiedend i.p.v. troostend.
En ik begin zowaar te geloven dat “kelk” beter is dan kut, althans op papier. Kan ik me tijdens een voordracht nog een keer verspreken!
Het tweede “maar” moet natuurlijk wel weg!
Monique, Bob, Ellen, Gerardus, Hanny, dank u!
Kut natuurlijk!
Kelk dus…
komma maar want komma maar want jouw jouw jouw kut.
Met mijn gitaar erbij kan het nog worden.
Kut, kelk, komma… Nu weet ik het ook niet meer. “Gedijen”! Ook zo gek nog niet!
Ik zou er wat kloten bij doen en een nieuwe schrijven. Kut he?
En de winnaars zijn: Gerardus & Hanny! Jouw zijn en haar kelk!
Het leven is toch wel mooi als je het even niet meer weet!
Ach ja, Monique, dat zou jij doen! Maar ik niet!
Jan, jij weet helemaal niet wat ik ga doen. Dat was maar een losse flodder over het woord kut.
Zie hier wat er gebeurd.
Het woord kut staat ineens op de voorgrond.
Wat een commotie.
Als je het woord flamoes of vagina er voor in te plaats zet
hoe leest het dan?
Flamoes klinkt zacht ,”en heeft bovendien een mooie o klank”
maar dan wordt het gedicht minder sterk vinden we.
Sterk? Of ligt het daaraan dat we het woord sterk vaak verwisselen met hard,” of erger goedkoop”.
Persoonlijk heb ik niets tegen het woord kut..
Ik vind het zelfs een mooie klank hebben.
En ik vind het in dit gedicht zeker goed tot haar recht komen.
Vagina vind ik geen mooi woord in poëize, het geeft een gedicht iets truttigs.
Vanwege de prikkelende waarde die het woord kut oproept zal ik het zelf niet zo gauw in een gedicht plaatsen,( uitzonderingen daargelaten)
Ik vind dit zo een uitzondering”,” van mij mag je het dus laten staan Jan”.
Het gaat er mijn inziens om hoe de vader het zou zeggen.
– Een draai om de oren vs. een stomp in het gezicht. –
Voor mij is die , in de eerste regel cruciaal – niet weghalen. Maar kan je schrappen, en moet je dus schrappen. Kut is alleen al door de commotie die het oproept een geniale vondst.
Bestaat kan je gewoon weghalen.
Dus:
heb de vrouw die je niet hebt, lief mijn jongen
want zij zal er altijd zijn. Spreek niet te veel
over haar, want zij is jouw geheim
jouw kunst en jouw bestaan bij de gratie
van haar zoete, lieve woorden en haar kut
waaruit je dagelijks drinkt
—
Maar ja, duizend dichters duizend en een gedichten, uiteindelijk moet jij er achter staan.
Tja, Mark, dit werpt weer een ander licht op de zaak. In ieder geval moet de komma achter “hebt” (regel 1) weg… Maar ik ga je advies toch serieus in overweging nemen. Dank!
Elize: staakt uw wild geraas!
Laat de woorden bij de dichter zoals het ontstaan is, puur!
Leuk gedicht, ik ga ook eens lekker uit de kut drinken.