Ik ben voortdurend sterfelijk
Als je me pookt met je kapotte visnet
Ga ik niet meteen dood
Zoals je vader onder de vensterbank
Toen hij aan het afluisteren was en
Het verraad van de notaris te weten kwam.

Wanneer je me vertelt dat je moeder
Gisteren met een blonde pruik op haar linkerhand
Stilstond op een golfbreker alsof ze noodlottig was
Wil ik niet weten waarom ze synthetisch haar steelt van
Een vrouw die haar kankermoeder is
Ik ken die mensen niet en
Het wordt tijd dat je mijn tepels erkent.

Paarden stuiven voorbij op benen die langer worden
Dan korter en dunner tot het de poten van de Eiffeltoren
In luciferstokjes zijn
Ja, zo’n Eiffeltoren heb ik ooit van een bebaarde man gekregen
Nadat ik hem twintig euro voor marsepein en boerenpaté had gegeven
Ik denk dat hij Jean heette en van Bulgaarse techno hield.

Nu staan we onder de luifel van een handtassenwinkel
Hier heb ik gewerkt, zeg ik, omdat het de waarheid is en
Omdat de stilte tussen ons nooit erotisch geladen is
De eigenares had een papegaai die ‘ik hou van geld’ kon zeggen en
Een man die haar sloeg omdat ze zijn tanden verwaarloosde.