slaap moeder slaap – b. vogels
nu ruw aan hersendraden
de resten van uw leven
warrelen als een wiegelied
nestelt zich het kind gewillig
meegaand niets meer aan de hand
uw ogen wachten op een zucht
van enkel nog herinnering
nu ruw aan hersendraden
de resten van uw leven
warrelen als een wiegelied
nestelt zich het kind gewillig
meegaand niets meer aan de hand
uw ogen wachten op een zucht
van enkel nog herinnering
Zacht neergezet en bijzonder verwoord:-) Vooral de tweede strofe zegt alles al:-)
Vriendelijks
JELOU
Van een onwaarschijnlijk subtiele pracht en dus kracht, dit gedicht. Ik zucht ervan.
De tweede zin van de tweede strofe, daar zou je overheen kunnen lezen. Niet doen!
Compliment,
Han
Dank Jelou en Han,
toch beschouw ik dit als een oefening, een gedicht dat niet af is.
Études en ‘Unvollendete’… Daarvan kennen we veel moois, niet?
Fijn verder schrijven, zou ik zeggen.
Han