blanco – bob elias
De morgenzon strooit
fonkelend stof in de baan
van mijn longen. Ik blader
door de waan van de dag.
Niets beklijft vandaag
blijft alles vloeibaar naakt.
Onbeschreven vouw je mij
in een envelop fluister je
een adres in mijn oor
dat niet bestaat.
Dit spreekt mij wel aan, Bob. Vooral “ik blader door de waan van de dag”. Vier keer prettig verwoord. Ik herken een stemming, een sfeer en het ontnuchterende einde..