Resultaten voor de tag stof

weer alle dagen feest – brigje otterloo

Een dag lang uitgewrongen. Stof gewogen. Vet gemest. Een zin gelogen. Wilde best. Jouw lippen kloven. Met een bijl. Boven je pet. Jou liggen laten. Onder steen. Pas eeuwen later. Een gedicht wordt opgegraven. Precies op een verjaardagsfeest.

bijvoegelijke bepalingen van mededogen – gerard scharn

wie het na zijn sterven verder brengt dan de obligate schoenendoos vol foto’s krijgt het eeuwig leven op een boekenplank temidden van recht- en scheefgelezen ruggen begraven tussen voor- en achterplat aangevreten door de houtwormkever verdwijnt een oeuvre meestal ongelezen tot stof vergaan door enkel tijdsverloop

stoflicht – martin knaapen

Zacht praat de vloer bleek van ruimte en zon de wind schuurt de planken met silicium lifters zonlicht breekt lignine waar cellulose rest. Spinnen vingen ooit de dagen in fraaie ronde wielenwebben die als zeilen van stof en rag voor de getaande ramen hingen. Nu hangen aan de droge draden ... »»»

beëlzebub – iniduo

Het is al één uur en ongemerkt middag, na nachten doorwaken en verdwalen in letters op het toetsenbord. Gedachten dwarrelen nog steeds binnen vanuit sterrenstelsels en gangen van kinderlijk verleden. Ga weg, gespuis. Maak frisse ruimte voor ijverig gebezem, blaas stof uit de hoeken van het heelal. Wat is toch ... »»»

ik, pantoffelheld – bert de kerpel

Bij tijd en stond stond ik op zolder te kijken Of het stof zou wijken uit eigen initiatief Of de minderheid de dode tijd zou verbeiden Tot de meerderheid haar mening zou kwijten En die eersten blasfemie zou verwijten Dan sprongen wat haartjes recht op mijn rug Stofdeeltjes van tussen ... »»»

stuifzand – iniduo

ik ben neergedaald op een open plek te midden van zwijgende stenen zuilen het gewone lijkt daarmee bijzonder gek en het lachen staat mij nader dan huilen ik ben opgesloten in een bakstenen gedicht om te rijpen in een kluis van jaargangen totdat ik mij weer zelfverzekerd opricht zonder weet ... »»»

ook stenen krimpen tot dragelijke stof – elsje de wit

Wijs me de steen in het hoofd, elke beweging voert tot een traag schouwspel. Ik lig en jij naast mij tussen de coulissen van het leven. De wereld oreert, creëert en fêteert. Wij leggen vruchten op de tong en zwijgen louter om het zwijgen.

blanco – bob elias

De morgenzon strooit fonkelend stof in de baan van mijn longen. Ik blader door de waan van de dag. Niets beklijft vandaag blijft alles vloeibaar naakt. Onbeschreven vouw je mij in een envelop fluister je een adres in mijn oor dat niet bestaat.

verhalen van de aarde – maaike klaster

1. Het regent bloemblaadjes, dwars door mij heen en die bloesem blijft maar vallen. Het is zo wonderschoon om van binnenuit te worden opgewarmd door een zon die buiten schijnt. Het stof van de straat kruipt langs mijn huid omhoog als ik word verwelkomd door het gelach op het ... »»»

nana – tijl nuyts

Je stuurt me brieven met droge bladeren van je sinaasappelboom Ik ruik het stof, de wind, de zomer in de enveloppe Dartelt je hand nog, je gom en je potlood vliegen elkaar in de donkere haren Je land spiegelt als een roestige munt in het water Het schorre gefluister van ... »»»

Recente reacties

Robert Kruzdlo: Zou het gedicht willen herschrijven, toch...? Kruzdlorobert.com
Robert Kruzdlo Flow Teksten: Ja, nu ik het terug lees..., hier-en-daar valt er weer, alweer iets te schaven. kruzdlorobert.com
Manja Croiset: Beide en niet beiden. ...
Krishna: zegt:Ha, ja, het ligt natuurlijk voor de hand om het te lezen als een soort van ode aan mijn ...